ثنویت: تفاوت میان نسخه‌ها

ثنویت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۶:۰۸

۱۶ بایت حذف‌شده ، ‏۳ دسامبر ۲۰۱۴

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mahboobi

@@ خط ۴۹: / خط ۴۹: @@
 *در [[آیه]] نخست [[سوره انعام]] که در رد سه گروه [[دهریه]]، ثنویه و [[شرک|مشرکان]] عرب نازل شده، عبارت دوم آیه و جَعَلَ الظُّلُماتِ و النورَ را ناظر به دیدگاه ثنویون و رد آن دانسته اند.<ref>رجوع کنید به رسّی ، ص 104؛مجلسی ، ج 9، ص 266</ref> در احادیث نیز این نکته از قول [[علی (ع)]] به نقل از [[امام صادق (ع)]] ذکر شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به احمدبن علی طبرسی ، ج 1، ص 24ـ25</ref>
-*مفسران در تفسیر [[آیه]] 100 سوره انعام و ''جَعَلُو لِلّهِ شُرَکآءَ الجِنَّ''، مخاطب آیه را [[مجوس]] و ثنویانی دانسته اند که معتقد به دو خدا، [[یزدان]] و [[اهریمن]]، بوده اند. از دیدگاه مفسران مقصود از [[جن]] در این آیه، [[شیطان]](اهریمن) است که به عقیده ثنویون، آنها خالق شُرور و موجودات آسیب رسان و شر هستند.
+*مفسران در تفسیر [[آیه]] 100 سوره انعام و جَعَلُو لِلّهِ شُرَکآءَ الجِنَّ، مخاطب آیه را [[مجوس]] و ثنویانی دانسته اند که معتقد به دو خدا، [[یزدان]] و [[اهریمن]]، بوده اند. از دیدگاه مفسران مقصود از [[جن]] در این آیه، [[شیطان]](اهریمن) است که به عقیده ثنویون، آنها خالق شُرور و موجودات آسیب رسان و شر هستند.
-در ادامه [[آیه]] (''سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّایَصِفُون'') خداوند از هر گونه شریکی منزّه دانسته شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی ، التبیان ؛ فضل بن حسن طبرسی ؛ طباطبائی ، ذیل آیه</ref>
+در ادامه [[آیه]] (سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّایَصِفُون) خداوند از هر گونه شریکی منزّه دانسته شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی ، التبیان ؛ فضل بن حسن طبرسی ؛ طباطبائی ، ذیل آیه</ref>
-*آیه 16 [[سوره رعد]] (''أم جَعَلُوا لِلّهِ شُرَکاءَ و... قُل اللّهُ خالقُ کلِّ شی ءٍ...'') با تأکید بر اینکه خداوند خالق همه چیز است، باورهای غیرتوحیدی، از جمله نظر ثنویون را نفی می کند.<ref>رجوع کنید به قاضی عبدالجباربن احمد، 1971، ص 214</ref>
+*آیه 16 [[سوره رعد]] (أم جَعَلُوا لِلّهِ شُرَکاءَ و... قُل اللّهُ خالقُ کلِّ شی ءٍ...) با تأکید بر اینکه خداوند خالق همه چیز است، باورهای غیرتوحیدی، از جمله نظر ثنویون را نفی می کند.<ref>رجوع کنید به قاضی عبدالجباربن احمد، 1971، ص 214</ref>
 *در [[آیه]] 51 [[سوره نحل]] نیز خداوند اعتقاد به دو اِله (خدای خالق و خدای مدبر) را نادرست می خواند.<ref>رجوع کنید به شوکانی ؛طباطبائی ، ذیل آیه</ref>
-*در شرح آیه 84 [[سوره زخرف]] (''وَ هُوَ الَّذیِ فِی السَّمآءِ الهٌ و فِی الاَرضِ الهٌ'')، که در [[قرن اول|قرن نخست]] هجری بر سر آن بسیار بحث و مناقشه بوده ، آمده است که [[ابوشاکر دیصانی|ابوشاکر دَیصانی]]، از ثنویون مشهور زمان [[امام صادق (ع)، نزد [[هشام بن حکم]] ادعا کرد این [[آیه]] در تأیید نظر ثنویون است. هشام این مطلب را به امام عرضه داشت و امام با بیانی جدلی سخن ابوشاکر را نفی کرد و فرمود خدای تعالی هم در آسمان هم در زمین، هم در دریاها هم در بیابانها و در همه مکانها اِله است.<ref>رجوع کنید به کلینی ، ج 1، ص 128ـ129؛ ابن بابویه ، ص 133؛مجلسی ، ج 3، ص 323؛ طباطبائی ، ذیل آیه</ref>
+*در شرح آیه 84 [[سوره زخرف]] (وَ هُوَ الَّذیِ فِی السَّمآءِ الهٌ و فِی الاَرضِ الهٌ)، که در [[قرن اول|قرن نخست]] هجری بر سر آن بسیار بحث و مناقشه بوده ، آمده است که [[ابوشاکر دیصانی|ابوشاکر دَیصانی]]، از ثنویون مشهور زمان [[امام صادق (ع)، نزد [[هشام بن حکم]] ادعا کرد این [[آیه]] در تأیید نظر ثنویون است. هشام این مطلب را به امام عرضه داشت و امام با بیانی جدلی سخن ابوشاکر را نفی کرد و فرمود خدای تعالی هم در آسمان هم در زمین، هم در دریاها هم در بیابانها و در همه مکانها اِله است.<ref>رجوع کنید به کلینی ، ج 1، ص 128ـ129؛ ابن بابویه ، ص 133؛مجلسی ، ج 3، ص 323؛ طباطبائی ، ذیل آیه</ref>
 ==ثنویت در روایات==