مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

حضور تشیع در مکه، به صورت فردی یا گروهی به نخستین روزهای حضور اسلام در آن شهر باز می‌گردد. ظهور سلسله خودمختارِ محلی خاندانِ شیعی بنی الحسن، به روشنی نشان دهنده موقعیت شیعه در این شهر است.<ref> MORTEL, p۴۵۵-۴۷۲</ref> مکه قرن دهم، از مراکز اصلی شیعه بوده است به گونه‌ای که [[ابن حجر هیتمی]]، هدف خود از نگارش [[الصواعق المحرقه]] را گسترش و فزونی شیعیان در این شهر معرفی کرده است.<ref>مارکو سَلَتی، ص۶۶</ref> ابن جبیر (۵۴۰ -۶۱۴ق‌/ ۱۱۴۵-۱۲۱۷م)، جهانگرد مشهور مسلمان، در سفرنامه خود بیان کرده که در سال سفر او به مکه، امیر مکه حلول ماه رمضان را بر اساس مذهب شیعی علوی اعلام کرده است.<ref>ابن جبیر، تذکیر بالاخبار عن اتفاقات الامصار، ص۱۸۷.</ref> او خبر داده است که در مسجدالحرام، مقامی خاص برای اقامه جماعت شیعیان زیدی اختصاص داده بودند و اشراف مکه را زیدی خوانده و گفته است که آنان در [[اذان]]، عبارت «حی علی خیر العمل» را می‌افزایند.<ref>ابن جبیر، تذکیر بالاخبار عن اتفاقات الامصار، ص ۱۳۸ و ۱۳۹ و ۱۴۰.</ref> برخی سفرنامه‌ها از حضور کمرنگ شیعیان در قرون بعدی در مکه سخن گفته‌اند. محمد حسین فراهانی که به سال [[سال ۱۳۰۲ هجری قمری|۱۳۰۲ قمری]]/ [[سال ۱۲۶۴ هجری شمسی|۱۲۶۴ شمسی]] به حج رفته، جمعیت شیعیان مکه را ناچیز دانسته و گفته است که غالب آنان کار راهنمایی حجاج شیعه را برعهده دارند.<ref>جعفریان، پنجاه سفرنامه حج قاجار، «سفرنامه مکه»، ج۵، ص۲۰۳.</ref> حاج ایازخان قشقایی که در سال [[سال ۱۳۴۱ هجری قمری|۱۳۴۱ قمری]]/[[سال ۱۳۰۱ هجری شمسی|۱۳۰۱ خورشیدی]] به مکه رفته، گزارش کرده است که شیعیان برای ادای فرایض خود در جده و مکه و مدینه به تقیه نیاز ندارند و در اظهار تشیع آزادند.<ref>جعفریان، پنجاه سفرنامه حج قاجار، «سفرنامه حاج ایازخان قشقایی»، ج۵، ص۳۹۵، ۴۰۹.</ref>

[[شرفای مکه]] به طور رسمی، از تشیعِ [[زیدیه]]، دست کم تا اوایل قرن پانزدهم میلادی حمایت می‌کرده‌اند.<ref>دحلان، ج۲، ص۴۶۱</ref> برخی سفرنامه‌نویسان مدعی شده‌اند که شرفای مکه شیعه بوده اما اعتقاد خود را پنهان می‌کرده‌اند.<ref>جعفریان، پنجاه سفرنامه حج قاجاری، «گزارش سفر حج نوشته نویسنده ناشناخته سال ۱۲۹۹ قمری»، ج۴، ص۷۷۶.</ref>در [[قرن پانزده هجری قمری|قرن پانزدهم]]، تا اندازه‌ای به دلیل فشار ممالیک، شرفای مکه به تدریج با روی آوردن به مذهب [[شافعیه|شافعی]]، اقدام به قطع پیوند خود با زیدیه نمودند.<ref>MORTEL، صص ۴۶۷ و ۴۶۸</ref> با این حال، بنابر نقل برخی منابع، آنها تا پایان حکومت خود، همواره خواهان مدارا و نرمش با شیعیان بوده‌اند.<ref>برای نمونه رک: جعفریان، پنجاه سفرنامه حج قاجاری، «سفرنامه تحفة‌الحرمین و سعادة‌الدارین»، ج۵، ص۴۴۱.</ref>

با روی کار آمدن حکومت آل سعود، [[شیعیان]] که به صورت پراکنده و محدود در مکه حضور دارند، در محدودیت‌های مذهبی زیادی قرار گرفتند و به واسطه [[فتوا|فتواهای]] مفتیان [[وهابیت|وهابی]]، گاه جان و مالشان نیز مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرد. این آزار و اذیت‌ها، باعث شده شیعیان این کشور تا آنجا که ممکن است، راه [[تقیه]] را در پیش گیرند، به ویژه در شهر مکه، شیعیان مجبور بوده‌اند مراسم مذهبی خود را در خانه‌ها، دور از انظار و پشت درهای بسته انجام دهند و در محافل عمومی، خود را [[اهل سنت|سنی]] نشان دهند.<ref>http://www.rohama.org/fa/content/1839</ref>