پرش به محتوا

مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۶
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مکه'''، مقدس‌ترین شهر [[اسلام|مسلمانان]] و زادگاه [[اسلام]] و [[پیامبر اکرم(ص)]]، واقع در [[شبه جزیره عربستان]]. بکّه، بلدالحرام، بلدالامین و ام‌القری از نام‌های دیگر آن است.
'''مکه'''، مقدس‌ترین شهر [[اسلام|مسلمانان]] و زادگاه [[اسلام]] و [[پیامبر اکرم(ص)]]، واقع در [[شبه جزیره عربستان]]. بکّه، بلدالحرام، بلدالامین و ام‌القری از نام‌های دیگر آن است.


این شهر به سبب وجود [[کعبه]] در آن، [[قبله|قبله‎گاه]] مسلمانان است و سالانه میلیون‌ها مسلمان برای ادای مناسک [[حج]] و [[زیارت]] اماکن مقدس مکه، به این شهر مسافرت می‌کنند. [[مسجدالحرام]]،  [[عرفات]]، [[مشعر الحرام]] و [[سرزمین منا]] برخی از مهمترین اماکن مقدس و مذهبی این شهر است.
این شهر به سبب وجود [[کعبه]] در آن، [[قبله|قبله‎گاه]] مسلمانان است و سالانه میلیون‌ها مسلمان برای ادای مناسک [[حج]] و [[زیارت]] اماکن مقدس مکه، به این شهر مسافرت می‌کنند. [[مسجدالحرام]]،  [[عرفات]]، [[مشعر الحرام]] و [[سرزمین منا]] برخی از مهم‌ترین اماکن مقدس و مذهبی این شهر است.


جمعیت [[شیعیان]] مکه در قرن دهم هجری رو به فزونی یافت. علمای شیعه در دوره‌های مختلف تاریخی در این شهر حضور داشته‌اند. در دوره حکومت آل سعود در [[عربستان]] و به واسطه گرایش‌های افراطی ضد شیعی [[وهابیت|وهابیون]]، شیعیان در عربستان با محدودیت در انجام دادن اعمال مذهبی و نیز فشار اقتصادی رو به رویند.
جمعیت [[شیعیان]] مکه در قرن دهم هجری رو به فزونی یافت. علمای شیعه در دوره‌های مختلف تاریخی در این شهر حضور داشته‌اند. در دوره حکومت آل سعود در [[عربستان]] و به واسطه گرایش‌های افراطی ضد شیعی [[وهابیت|وهابیون]]، شیعیان در عربستان با محدودیت در انجام دادن اعمال مذهبی و نیز فشار اقتصادی رو به رو هستند.


{{جعبه نقل قول | عنوان= | نقل‌قول= [[حضرت ابراهیم]](علیه‌السلام) خطاب به خداوند:{{سخ}}'''«'''و چون ابراهيم گفت: «پروردگارا، اين [سرزمين‏] را شهرى امن گردان، و مردمش را- هر كس از آنان كه به خدا و روز بازپسين ايمان بياورد- از فرآورده‏‌ها روزى بخش»، فرمود: «و[لى‏] هر كس كفر بورزد، اندكى برخوردارش مى‏‌كنم، سپس او را با خوارى به سوى عذاب آتش [دوزخ‏] مى‏‌كشانم، و چه بد سرانجامى است.'''»''' |تاریخ بایگانی |
{{جعبه نقل قول | عنوان= | نقل‌قول= [[حضرت ابراهیم]](علیه‌السلام) خطاب به خداوند:{{سخ}}'''«'''و چون ابراهيم گفت: «پروردگارا، اين [سرزمين‏] را شهرى امن گردان، و مردمش را- هر كس از آنان كه به خدا و روز بازپسين ايمان بياورد- از فرآورده‏‌ها روزى بخش»، فرمود: «و[لى‏] هر كس كفر بورزد، اندكى برخوردارش مى‏‌كنم، سپس او را با خوارى به سوى عذاب آتش [دوزخ‏] مى‏‌كشانم، و چه بد سرانجامى است.'''»''' |تاریخ بایگانی |
خط ۱۸: خط ۱۸:
::{{متن قرآن|{{قلم رنگ۱|سیاه|وَ هُوَ الّذی کَفّ اَیدیَهُم عَنکُم و اَیدیکُم عَنهُم بِبَطنِ مَکّة مِن بَعدِ أن أظفرَکُم عَلَیهِم}}|سوره= [[سوره فتح|فتح]]|آیه= ۲۴}}
::{{متن قرآن|{{قلم رنگ۱|سیاه|وَ هُوَ الّذی کَفّ اَیدیَهُم عَنکُم و اَیدیکُم عَنهُم بِبَطنِ مَکّة مِن بَعدِ أن أظفرَکُم عَلَیهِم}}|سوره= [[سوره فتح|فتح]]|آیه= ۲۴}}


===سبب نام گذاری===
===سبب نام‌گذاری===
در منابع تاریخی و روایی، برای نامگذاری این شهر به «مکه» وجوهی ذکر شده است که برخی از مهمترین آنهاعبارتند از:
در منابع تاریخی و روایی، برای نامگ‌ذاری این شهر به «مکه» دلایلی ذکر شده است که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از:
* مکّه، ترکیبی از مک(به معنای بیت) و رب بوده و مکه یعنی، بیت الرب یا بیت الله؛
* مکّه، ترکیبی از مک (به معنای بیت) و رب بوده و مکه یعنی، بیت الرب یا بیت الله؛
* مکه، ترکیب از مک(به معنای واحه و وادی) و رب بوده و مکه یعنی وادی رب؛
* مکه، ترکیب از مک (به معنای واحه و وادی) و رب بوده و مکه یعنی وادی رب؛
* مکه در اصل، مکرابا که از کلمه مقرب گرفته شده و این مکان به معنای مکانی است که به خداوند تقرب ایجاد می‌شود؛
* مکه در اصل، مکرابا که از کلمه مقرب گرفته شده و این مکان به معنای مکانی است که به خداوند تقرب ایجاد می‌شود؛
* مکه از ریشه مکک(به معنای هلاک شدن و کم شدن) مشتق شده و مکه یعنی مکانی که هر ستمگری نظر سوئی به آن شهر داشته باشد سرنوشتی جز هلاک و نابودی نخواهد داشت؛
* مکه از ریشه مکک (به معنای هلاک شدن و کم شدن) مشتق شده و مکه یعنی مکانی که هر ستمگری نظر سوئی به آن شهر داشته باشد سرنوشتی جز هلاک و نابودی نخواهد داشت؛
* مکه از ماده «مک(به معنای «جذب») مشتق شده که این بدان جهت است که مردم از هر دیار به آن سرزمین جذب می‌شوند.<ref>جعفری، ص۲۰۵</ref>
* مکه از ماده «مک(به معنای «جذب») مشتق شده که این بدان جهت است که مردم از هر دیار به آن سرزمین جذب می‌شوند.<ref>جعفری، ص۲۰۵</ref>


کاربر ناشناس