|
|
| خط ۲۱: |
خط ۲۱: |
|
| |
|
| [[ملاصدرا]] فیلسوف شیعه [[قرن یازدهم هجری قمری]] درباره کیفیت نزول قرآن در [[کتاب مفاتیح الغیب]] خود بر این باور است که وقتی روح پیامبر(ص) به عالم وحی ربانی صعود می‌کند، کلام خدا را یا از مقام «قاب قوسین او ادنی» دریافت می‌کند و یا صدای قلم و القای کلام [[ملائکه]] را می‌شنود. وی درباره نوع دوم ارتباط پیامبر(ص) با عالم وحی نیز معتقد است؛ هنگام وحی، فرشته حامل وحی صورتی محسوس برای پیامبر(ص) پیدا می‌کند تا تاب تحمل مشاهده آن را داشته باشد و فرشته صورتی غیر صورت واقعی خود خواهد داشت.<ref>ملاصدرا، مفاتیح الغیب، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۳-۳۶.</ref> | | [[ملاصدرا]] فیلسوف شیعه [[قرن یازدهم هجری قمری]] درباره کیفیت نزول قرآن در [[کتاب مفاتیح الغیب]] خود بر این باور است که وقتی روح پیامبر(ص) به عالم وحی ربانی صعود می‌کند، کلام خدا را یا از مقام «قاب قوسین او ادنی» دریافت می‌کند و یا صدای قلم و القای کلام [[ملائکه]] را می‌شنود. وی درباره نوع دوم ارتباط پیامبر(ص) با عالم وحی نیز معتقد است؛ هنگام وحی، فرشته حامل وحی صورتی محسوس برای پیامبر(ص) پیدا می‌کند تا تاب تحمل مشاهده آن را داشته باشد و فرشته صورتی غیر صورت واقعی خود خواهد داشت.<ref>ملاصدرا، مفاتیح الغیب، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۳-۳۶.</ref> |
|
| |
| ===حالات پیامبر(ص) هنگام نزول قرآن===
| |
| هنگام نزول قرآن حالت‌های خاصی بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله| رسول خدا(ص) ]] ایجاد می‌شد؛ چنان‌که در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] آمده است وقتی [[قرآن]] بر پیامبر (ص) نازل می‌شد اگر [[جبرئیل]] واسطه بود، می‌فرمود: «این جبرئیل است که چنین می‌گوید» و اگر [[وحی]] مستقیم از سوی خدا بر ایشان نازل می‌گشت به دلیل سنگینی وحی، حالت بی‌هوشی بر پیامبر عارض می‌شد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۶۱ و۲۶۸ و ۲۵۶.</ref> [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|حسینی طهرانی]] الاهی‌دان شیعه با تکیه بر آیات ۱۱ تا ۱۶ [[سوره عبس]] معتقد است: {{یادداشت| مانند آیات ۱۱ تا ۱۶ سوره عبس: كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾ فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾ فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾ بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾ كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾-
| |
| زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است (۱۱) تا هر كه خواهد از آن پند گيرد (۱۲) در صحيفه هايى ارجمند (۱۳) والا و پاک شده (۱۴) به دست فرشتگانى (۱۵) ارجمند و نيكوكار (۱۶) }} برخی آيات قرآن مستقيماً از جانب خداوند به رسول اکرم(ص) وحی می‌شده است؛ و پاره‌ای توسط[[روح القدس| روح ]]<nowiki/>که از فرشتگان عظيم‌تر است؛ و برخی به‌واسطه جبرائیل؛ و بخشی دیگر از آیات هم توسط فرشتگان وحی که تحت مأموريت [[جبرئیل]] هستند وحی می‌شده است. جبرئيل [[فرشته|ملک]] مقرب خدا و أعظم از جمیع ملائکه است که علم حضرت حق در او تجلی می‌کند؛ و از او در طریقه وحی به فرشتگان پائين‌تر و کوچک‌تر، که تعدادشان بسيار است، تجلی و ظهور می‌کند؛ و از آنها به پيامبر اکرم(ص) ظهور و تجلی می‌نمایند. همیشه و پیوسته وحی از خداوند به توسط جبرائیل، به توسط سَفَرَةٍ کِرَامٍ بَرَرَة ( فرستادگانی گرامی و نيكوسيرت) بوده و همه‌اش وحی خداست؛ ولی گاه پیامبر آن‌‌چنان غرق أنوار ذات أحديت بود که به هیچ وجه جبرائيل و دیگر فرشتگان وحی را نمی‌دید. در اين مواقع پيامبر(ص) مدهوش و بی‌هوش به‌روی زمین می‌افتاد، بدون حس و حرکت می‌شد؛ رنگ چهره‌اش تغییر می‌کرد؛ زرد و سفید می‌شد، بدنش سنگين می‌شد، و اگر بر روی استر و یا ناقه‌ای بود؛ آنها سنگین می‌شدند، و نزدیک بود که شکم آنها به زمین برسد.<ref>علامه طهرانی، نور ملکوت قرآن، ج۱، ص۲۶۶-۲۶۹
| |
| </ref>
| |
|
| |
|
| == آغاز و مدت نزول قرآن == | | == آغاز و مدت نزول قرآن == |
