همای رحمت: تفاوت میان نسخه‌ها

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار (۱۲۸۵ یا ۱۲۸۳-۱۳۶۷ش) فرزند حاج میرآقا خشگنابی در [[تبریز]] به دنیا آمد.<ref>نیک‌اندیش نوبر، در خلوت شهریار، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۴.</ref> وی از دوران کودکی با [[قرآن]] و شعر و گلستان سعدی و دیوان [[حافظ شیرازی|حافظ]] آشنا شد و پس از گذراندن تحصیلات متوسطه، در مدرسه عالی طب [[تهران]] پذیرفته شد؛ ولی آن را نیمه‌تمام رها کرد و برای کار به [[نیشابور]] و [[مشهد]] رفت.<ref>نیک‌اندیش نوبر، در خلوت شهریار، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۶-۳۴.</ref> شهریار در ۱۳۳۲ش به تبریز بازگشت و از ۱۳۴۶ش در دانشکده ادبیات تبریز به تدریس مشغول شد.<ref>نیک‌اندیش نوبر، در خلوت شهریار، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۶-۳۴.</ref> وی در سال ۱۳۶۷ش در تهران درگذشت و جنازه‌اش به تبریز منتقل شد و در [[مقبرة الشعرا]] دفن شد.<ref>نیک‌اندیش نوبر، در خلوت شهریار، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۶-۳۴.</ref>

سید علی خامنه‌ای،‌ از مراجع تقلید شیعه و رهبر جمهوری اسلامی ایران، شهریار را از بزرگ‌ترین شاعران معاصر و بلکه تمام دوران تاریخ [[ایران]] دانسته است.<ref>نیک‌اندیش نوبر، در خلوت شهریار، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۳۱۶.</ref>

گفته شده شهریار حدود هفت‌صد بیت شعر درباره [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] سروده است که بیش از دویست بیت آن در مدح امام علی(ع) است.<ref>فتحی‌پور، «سیمرغ سهند»، ص۱۹۲.</ref>