یوسف بن احمد بحرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از گذشت چند سال بر اثر آشفتگی اوضاع داخلی [[شیراز]] و شیوع وبا، در سال ۱۱۵۷ق به فسا رفت و حاکم آن شهر از او تجلیل کرد. مدتی در این شهر با آرامش خاطر به تألیف و تحقیق پرداخت و برای امرار معاش، کشاورزی می‌کرد. در سال ۱۱۶۵ ق<ref>فسائی، فارسنامه ناصری، ج ۱، ص۵۹۰.</ref> حاکم فسا به قتل رسید و شهر غارت شد. کتاب‌ها و اموال شیخ یوسف بحرانی هم از بین رفت. ناچار به اصطهبانات رفت و به احتمال قوی قبل از سال ۱۱۶۹ق راهی [[کربلا]] شده<ref>دانشنامهٔ جهان اسلام</ref> و تا پایان عمر در آنجا ماند.

نام شاگردان شیخ یوسف بحرانی در شیراز معلوم نیست، ولی برخی از شاگردانش در کربلا عبارتند از:

{{ستون-شروع|۲}}

*جلیس الحاضر و انیس المسافر یا کشکول؛ حاوی مطالب گوناگون که برای فرزندش نگاشته

*الخطب؛ مجموعه سخنرانیهای او در شیراز

*الاربعون حدیثا فی فضائل [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]]

*حاشیه بر [[کتاب من لایحضره الفقیه|من لایحضره الفقیه]]

*حاشیه بر مدارک الاحکام

*[[سلاسل الحدید فی تقیید ابن ابی الحدید]]؛ رساله‌ای در نقد [[ابن ابی الحدید]]، شارح [[نهج البلاغه|نهج البلاغة]].

{{پایان}}

بحرانی یکی از برجسته‌ترین عالمان و مدافعان نحله فقهی و حدیثی [[اخباریان|اخباری]] و نیز آخرین شخصیت در خورِ ذکرِ این نحله علمی است که با [[وحید بهبهانی]]، [[مجتهد]] ضداخباری معاصر خود، در کربلا مناظرات طولانی داشته و گفته شده است که این مناظرات در تغییر دیدگاه او و احتمالا از رونق افتادن مسلک اخباری و رواج مکتب اصولی مؤثر افتاده است.<ref>جنّاتی، غلبه اجتهاد بر اخباریگری، ص۴ - ۵، ۱۱ - ۱۴.</ref>