اعضای سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اعضایِ سجده''' یا '''مساجد سبعه''' هفت عضو از بدن که در هنگام [[سجده]] بر روی زمین قرار می‌گیرند. بنا به نظر فقهای شیعه هنگام سجده، گذاشتن پیشانی، کف دو دست، سر زانوها و نوک انگشتان شست پا بر زمین [[واجب]] است. گذاشتن بینی بر زمین [[مستحب]] است.

چیزی که نمازگزار پیشانی‌اش را بر آن می‌گذارد، واجب است که از جنس زمین و آنچه از آن می‌روید، باشد؛ مشروط به آن که خوردنی و پوشیدنی نباشد.

==احکام==

برخی از احکام اعضای سجده عبارتند از:

*در گذاشتن اعضای هفت‌گانه -غیر از پیشانی- بر روی زمین، گذاشتن همه عضو بر زمین واجب نیست؛ بلکه تماس حداقلی با زمین کفایت می‌کند.<ref>بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۲۷۷.</ref> برخی از [[فقها]] بر این نظرند که تماس حداقلی پیشانی با زمین نیز کفایت می‌کند<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۱۸.</ref> و برخی دیگر گذاشتن پیشانی به‌اندازه یک [[درهم شرعی|درهم]] را واجب دانسته‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۴۴.</ref>

*در هنگام گفتن ذکر سجده، برداشتن عمدی یکی از هفت عضو، موجب باطل شدن [[نماز]] می‌شود؛<ref>علامه حلی، تحریر الاحکام، مؤسسه آل البیت، ج۱، ص۴۰.</ref> البته به فتوای [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]] در هنگامی که مشغول ذکر گفتن نباشد؛ اگر غیر از پیشانی، اعضای دیگر را از زمین بردارد و دوباره بر زمین بگذارد، اشکال ندارد.<ref>سیستانی، توضیح المسائل، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۲۴.</ref>