Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۴۶
ویرایش
جز (Roohish صفحهٔ نامه های کوفیان به امام حسین(ع) را به نامههای کوفیان به امام حسین(ع) که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوگواری محرم}} | {{سوگواری محرم}} | ||
'''نامههای کوفیان به امام حسین(ع)'''، نامههایی است که بزرگان و مردم کوفه برای دعوت از [[امام حسین(ع)]] و [[بیعت]] با او نوشتند. این | '''نامههای کوفیان به امام حسین(ع)'''، نامههایی است که بزرگان و مردم کوفه برای دعوت از [[امام حسین(ع)]] و [[بیعت]] با او نوشتند. این نامهها پس از مرگ [[معاویه]] و در شرایطی نوشته شد که امام حسین در [[مکه]] حضور داشت و از بیعت با [[یزید]] امتناع کرد. در میان نویسندگان نامهها نام برخی سران و شخصیتهای شیعی مانند [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[حبیب بن مظاهر]] و [[رفاعة بن شداد]] دیده میشود. نامههای کوفیان باعث شد امام حسین(ع) به سوی کوفه حرکت کند، اما روی کار آمدن [[عبیدالله بن زیاد]] در کوفه و سرکوب مردم به دست او، سبب شد کوفیان بر خلاف نامههایی که نوشته بودند، از یاری امام حسین(ع) دست بکشند و [[واقعه عاشورا]] رخ بدهد. | ||
== تعداد نامهها == | == تعداد نامهها == | ||
شمار نامههای کوفیان به امام حسین (ع) را صدها و بلکه هزارها دانستهاند.<ref>شهیدی، قیام حسین(ع)، ۱۳۸۰ش، ص۱۱۴.</ref> گروهی تعداد نامهها را ۱۵۰ نامه و | شمار نامههای کوفیان به امام حسین(ع) را صدها و بلکه هزارها دانستهاند.<ref>شهیدی، قیام حسین(ع)، ۱۳۸۰ش، ص۱۱۴.</ref> گروهی تعداد نامهها را ۱۵۰ نامه و هر نامه متعلق به یک، دو یا چهار نفر دانستهاند.<ref>ابن اعثم، کتاب الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۹؛ مفید، الارشاد ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۸; ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ۱۴۲۱ق، ج۴، ۹۸; ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۷؛ خوارزمی، مقتل الحسین(علیهالسلام)، ج۱، ص۲۸۳؛ اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۲۵۳؛ شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۱؛ سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص من الامة بذکر خصائص الائمة(علیهم السلام)، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۱۴۶؛ سید ابن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ۱۳۸۳ش، ص۲۴؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۱۶۲؛ ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۰۲.</ref> طبری تعداد نامهها را ۵۳<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۶۲. عبارت وی در این باره چنین است: «... فحملوا معهم نحواً من ثلاثة و خمسین صحیفة...»؛ البته برخی محققان معاصر، تعبیر «ثلاثه» را تصحیف «مائه» دانسته و گزارش طبری را نیز همان ۱۵۰ نامه تلقی کردهاند و شاهد بر این امر را نقل شیخ مفید، ابن اعثم، خوارزمی و سبط ابن جوزی گرفتهاند که آنان نیز ۱۵۰ نامه نوشتهاند و احتمالاً همه آنان از ابومخنف نقل کردهاند (یوسفی غروی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۹۳)؛ اما چنانکه در متن ملاحظه میشود، بلاذری با اینکه احتمالا از ابومخنف نقل کرده است، ۵۰ نفر گزارش کرده است، همچنان که سبط ابن جوزی که ۱۵۰ نامه گزارش کرده است، از ابن اسحاق نقل کرده است، نه از ابومخنف (یوسفی غروی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۲۴۴) </ref> و بَلاذُری ۵۰ برشمردهاند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۷۰</ref> در کتاب [[لهوف]] و [[اعیان الشیعه]] تعداد نویسندگان نامهها ۱۲ هزار نفر آمده است (هر نامه را چندین نفر امضا کرده بودند).<ref>سید ابن طاووس، کتاب الملهوف فی قتلی الطفوف، ۱۳۸۳ش، ص۳۵.</ref> [[شیخ عباس قمی]] تعداد نامههای کوفیان به امام حسین(ع) را ۱۲ هزار میداند.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۵۶۶.</ref> | ||
== متن برخی از نامههای کوفیان == | == متن برخی از نامههای کوفیان == | ||
=== نامه نخست === | === نامه نخست === | ||
وقتی خبر درگذشت [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] به مردم [[کوفه]] رسید، درباره [[یزید بن معاویه|یزید]] به تردید افتادند و احساس خطر نمودند. در این هنگام آنان با خبر شدند [[امام حسین(ع)]] از بیعت با یزید خودداری کرده و به [[مکه]] رفته است.[[شیعیان]] در کوفه در منزل [[سلیمان بن صرد خزاعی]] گرد آمدند و درباره مرگ معاویه سخن گفتند و خدا را به این خاطر شکر کردند. آنگاه سلیمان بن صرد گفت معاویه مرده است و حسین بن علی با فرزندش بیعت نکرده و به مکه رفته است. اگر قصد دارید او را یاری کنید، به او خبر بدهید و اگر در یاریاش تردید دارید، او را به خطر نیندازید و فریبش ندهید. مردم تأکید کردند قصد یاری او را دارند و نامهای خطاب به امام حسین(ع)نوشتند: | وقتی خبر درگذشت [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] به مردم [[کوفه]] رسید، درباره [[یزید بن معاویه|یزید]] به تردید افتادند و احساس خطر نمودند. در این هنگام آنان با خبر شدند [[امام حسین(ع)]] از بیعت با یزید خودداری کرده و به [[مکه]] رفته است.[[شیعیان]] در کوفه در منزل [[سلیمان بن صرد خزاعی]] گرد آمدند و درباره مرگ معاویه سخن گفتند و خدا را به این خاطر شکر کردند. آنگاه سلیمان بن صرد گفت معاویه مرده است و حسین بن علی با فرزندش بیعت نکرده و به مکه رفته است. اگر قصد دارید او را یاری کنید، به او خبر بدهید و اگر در یاریاش تردید دارید، او را به خطر نیندازید و فریبش ندهید. مردم تأکید کردند قصد یاری او را دارند و نامهای خطاب به امام حسین(ع)نوشتند: | ||
خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
* مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تحقیق مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، قم، دارالمفید، ۱۴۱۳ق. | * مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تحقیق مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، قم، دارالمفید، ۱۴۱۳ق. | ||
* مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم: سعید بن جبیر، ۱۴۲۸ق. | * مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم: سعید بن جبیر، ۱۴۲۸ق. | ||
* | * مفید، الإرشاد، قم، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، ۱۴۱۳ق. | ||
* ترجمه ارشاد [[شیخ مفید]]، سیره ایمه اطهار(ع)، ج۱، ترجمه موسوی مجاب، حسن، قم: سرور، ۱۳۸۸. | * ترجمه ارشاد [[شیخ مفید]]، سیره ایمه اطهار(ع)، ج۱، ترجمه موسوی مجاب، حسن، قم: سرور، ۱۳۸۸. | ||
* یوسفی غروی، محمدهادی، وقعة الطف، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، الطبعة الثالثة، ۱۴۱۷ق. | * یوسفی غروی، محمدهادی، وقعة الطف، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، الطبعة الثالثة، ۱۴۱۷ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
{{نامهنگاری در واقعه کربلا}} | {{نامهنگاری در واقعه کربلا}} | ||
{{واقعه کربلا}} | {{واقعه کربلا}} |