قائم آل محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

قائم آل محمد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۴۵

۷۳۶ بایت حذف‌شده ، ‏۱ مهٔ ۲۰۱۶

جز

←‏مصادیق تاریخی

دیداریویکی‌متن

Ahmadnazem

confirmed، protected، templateeditor

۱۷۵

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 در عصر حضور امامان(ع) عده‌ای از شیعیان، عنوان قائم را بر برخی امامان یا فرزندان آنها تطبیق کرده‌اند:
 *پس از وفات [[امام باقر(ع)]] عده‌ای با اعتقاد به این که ایشان همان قائم منتظر است، در امامت آن حضرت توقف کردند. بغدادی می‌گوید: پس از درگذشت امام باقر(ع) گروهی از اصحابش قایل به [[مهدویت]] وی شدند<ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، (بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۸)، ص۵۹.</ref> و شهرستانی تأکید کرده که آنان بر امامت حضرت باقر(ع) توقف کرده و قایل به رجعت وی شدند.<ref>محمد بن عبدالکریم شهرستانی، کتاب الملل والنحل، (قاهره، مکتبه انجلوا، ۱۹۵۶)، ص‏۱۴۷.</ref>
-*پس از شهادت [[امام عسکری(ع)]] عده‌ای قائل به مهدویت ایشان شدند. [[شیخ صدوق]] می‌گوید: «‌توقف کنندگان بر حسن بن علی بن محمد ادعا می‌‏کردند که غیبتی بر او واقع شده و معتقد بود که وی همان مهدی قائم است ».<ref>صدوق، کمال الدین، ص۴۰.</ref>
-*با شهادت موسی بن جعفر(ع) به جز شیعیان قطعیه که به درگذشت آن حضرت یقین داشتند و به امامت علی بن موسی الرضا(ع) اعتراف کردند، گروهی از واقفیان هم درگذشت امام هفتم‏(ع) را پذیرفتند ولی چون عقیده داشتند وی همان قیام کننده اهل بیت (قائم آل محمد) است؛ لذا اظهار داشتند که او رجعتی خواهد داشت
-گروهی معتقد بودند امام هفتم‏(ع) به شهادت رسیده و از دنیا رفته است ولی او همان مهدی قائم امت است و چون وقت قیام او فرا برسد رجعت خواهد کرد و زمین را که از ظلم و جور پر گردیده از عدل و داد سرشار سازد. آنان به این سخن منسوب به [[امام صادق‏(ع)]] که درباره وی فرموده بود: او شباهتی به [[عیسی بن مریم]] دارد و به دست بنی ‏عباس کشته خواهد شد، <ref>نوبختی، پیشین، ص۸۰؛ اشعری، پیشین، ص۹۰.</ref> استدلال می‌کردند.
+*در طول حیات [[امام کاظم(ع)]] مردم انتظار داشتند که ایشان به عنوان قائم آل محمد، بنیان‌گذار دولت حقی باشد که سال‌ها جامعه در انتظار آن بود.
+پس از شهادت امام کاظم در سال 183 گروهی از برجسته‌ترین یاران آن حضرت و وکلای ایشان در نقاط مختلف به این نظریه گراییدند که امام زنده است و از نظرها پنهان گردیده و به زودی به عنوان قائم آل محمد ظاهر خواهد شد و حکومت عدل الهی را پایه¬گذاری خواهد کرد.<ref> مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ص۱۲۳-۱۲۶</ref>  این گروه «واقفه» نام گرفتند چون در امامت امام کاظم علیه السلام توقف کردند.
-به روایتی از [[امام صادق‏(ع)]] استناد می‌‏کردند که فرموده بود: او مهدی قائم امت است و حتی اگر سر بریده‏اش را از فراز کوه به پائین بیاندازند نباید باور کرد زیرا او قیام کننده اهل بیت است.<ref>نوبختی، پیشین، ص۸۰؛ اشعری، پیشین، ص۸۹.</ref>
+*پس از شهادت [[امام عسکری(ع)]] عده‌ای قائل به مهدویت ایشان شدند. [[شیخ صدوق]] می‌گوید: «‌توقف کنندگان بر حسن بن علی بن محمد ادعا می‌‏کردند که غیبتی بر او واقع شده و معتقد بود که وی همان مهدی قائم است.»<ref>صدوق، کمال الدین، ص۴۰.</ref>
-گذشته از توقف کنندگان بر [[ائمه(ع)]] فرقه ‏های دیگری نیز بودند که به نوعی بر امامت یکی از فرزندان ایشان توقف کردند. نخستین گروه از این واقفیان، [[کیسانیه]] بودند که قایل به امامت [[محمد بن حنفیه]] و [[مهدویت]] و قائمیت او شدند. گروهی از ایشان پس از درگذشت او بر امامت او توقف کرده و بر این باور بودند که او غائب گشته و به زودی خروج خواهد کرد.<ref>نوبختی، پیشین، ص۲۸؛ سعد بن عبداللَّه اشعری، پیشین، ص۲۶.</ref>
+گذشته از توقف کنندگان بر [[ائمه(ع)]] فرقه‌های دیگری نیز بودند که به نوعی بر امامت یکی از فرزندان ایشان توقف کردند:
+*نخستین گروه از این واقفیان، [[کیسانیه]] بودند که قایل به امامت [[محمد بن حنفیه]] و [[مهدویت]] و قائمیت او شدند. گروهی از ایشان پس از درگذشت او بر این باور بودند که او غائب گشته و به زودی خروج خواهد کرد.<ref>نوبختی، پیشین، ص۲۸؛ سعد بن عبداللَّه اشعری، پیشین، ص۲۶.</ref>
+*گروهی از [[زیدیه]] بودند که بر امامت [[نفس زکیه|محمد بن عبداللَّه بن حسن]] معروف به نفس زکیه توقف کردند و او را امام زنده و غایب می‌‏دانستند.<ref>نوبختی، پیشین، ص۶۲.</ref> علاوه بر این‏ها گروهی از شیعیان نیز پس از درگذشت [[امام باقر(ع)]] به این عقیده گرویدند، از آن جمله اصحاب مغیرة بن سعید بودند که قایل به امامت محمد نفس زکیه شدند و چون او کشته شد بر امامتش توقف کردند.<ref>همان، ص۶۱ - ۶۲.</ref>
-اسماعیلیانِ نخستین فوت هفتمین امام خود محمد بن اسماعیل را انکار می‌کردند و در انتظار ظهور وی به عنوان قائم و مهدی موعود بودند،
+*[[اسماعیلیان]] نخستین نیز فوت هفتمین امام خود محمد بن اسماعیل را انکار می‌کردند و در انتظار ظهور وی به عنوان قائم و مهدی موعود بودند،
-گروهی از [[زیدیه]] بودند که بر امامت [[نفس زکیه|محمد بن عبداللَّه بن حسن]] معروف به نفس زکیه توقف کردند و او را امام زنده و غایب می‌‏دانستند.<ref>نوبختی، پیشین، ص۶۲.</ref> علاوه بر این‏ها گروهی از شیعیان نیز پس از درگذشت [[امام باقر(ع)]] به این عقیده گرویدند، از آن جمله اصحاب مغیرة بن سعید بودند که قایل به امامت محمد نفس زکیه شدند و چون او کشته شد بر امامتش توقف کردند.<ref>همان، ص۶۱ - ۶۲.</ref>