تحدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع شیعی، به [[امام علی(ع)]] و سایر امامان شیعه، محدَّث گفته می‌شود به این معنا که آنها بی‌آن که [[نبی]] باشند، فرشتگان در گوششان نجوا کرده و در قلبشان [[الهام]] می‌کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۷۰-۲۷۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۶، ص۷۱ و ج۱۴، ص۲۳۶.</ref> همچنین، [[فاطمه(س)]] را نیز محدَّثه می‌نامند چرا که فرشتگان با او سخن می‌گفتند بی آن که نبی باشد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق،  ج۱۴، ص۲۳۶.</ref>از [[امام جعفر صادق(ع)]] نقل شده که [[سلمان]] نیز محدَّث بود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۶، ص۶۷؛ صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۳۴۲.</ref> در منابع اهل سنت، از [[عمر بن خطاب]] به عنوان محدَّث یاد شده است.<ref>بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۱۲.</ref> عالمان [[اهل سنت]]، در شرح محدَّث بودن عمر بن خطاب، گوناگون سخن گفته‌اند.<ref>امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۷-۷۴.</ref>