دعای علقمه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای علقمه''' [[دعا]]یی است که پس از [[زیارت عاشورا]] خوانده می شود. این دعا را [[صفوان بن مهران]] از [[امام صادق(ع)]] نقل می‌کند؛ اما از آنجا که در پی [[حدیث]] زیارت عاشورا که راوی‌اش [[علقمة بن محمد حضرمی|علقمه]] است آمده، به نام «دعای علقمه» مشهور شده است. بعضی نیز آن را دعای بعد از زیارت عاشورا نامیده‌اند.این دعا را [[شیخ طوسی]] در [[مصباح المتهجد]] نقل کرده و محتوای آن، بیان مقام و فضیلت [[امامان]] (ع) است. این دعا در کتاب [[مفاتیح الجنان]] بعد از دعای [[زیارت عاشورا]] آمده است.

دعای علقمه مشتمل بر معانی بلند و جامع حوایج دنیوی و [[آخرت|اخروی]] به خصوص [[تولی]] و [[تبری]] است. خواننده در ابتدای این [[دعا]]، خداوند را با صفاتی یاد می کند، بعد خداوند را به [[پنج تن]] [[قسم]] می‌دهد و به خداوند [[توسل]] می جوید و ائمه را [[شفاعت|شفیع]] قرار می‌دهد. دعای علقمه مقام و فضیلت ائمه را بیان می کند و شخص مومن از خداوند می خواهد که به [[محمد(ص)|پیامبر]](ص) و [[آل محمد|آل]] او [[صلوات]] بفرستد، حاجاتش را بر آورده سازد، از شر دشمنان نجات دهد،این زیارت را آخرین زیارت قرار ندهد و بین او و [[اهل بیت]](ع) جدایی نیندازد.

این دعا را [[شیخ طوسی]] در کتاب [[مصباح المتهجد]] آورده است.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ص ۵۴۳.</ref> در این کتاب آمده است چون [[صفوان بن مهران]] بعد از خواندن [[زیارت عاشورا]] [[دعا]]ی «'''یا الله یا الله یا الله، یا مجیب دعوة المضطرین''' ...» را خواند، [[سیف بن عمیره]] گويد از صفوان سؤال كردم و گفتم [[علقمه بن محمد]] اين دعا را براى ما از [[امام باقر|حضرت باقر]](ع) روايت نكرد، بلكه همان زيارت (زیارت عاشورا) را [[حديث]] كرد. صفوان گفت كه با [[امام صادق]](ع) به اين مكان وارد شدم، پس بجا آورد مثل آنچه را كه ما بجا آورديم در [[زيارت]]، و [[دعا]] كرد به اين دعا هنگام وداع بعد از اينكه دو ركعت [[نماز]] گذاشت، چنان‌که ما نماز گذاشتيم و وداع كرد چنان‌که ما وداع كرديم.

پس صفوان گفت كه [[امام صادق|حضرت صادق]](ع) به من فرمود كه مواظب باش اين زيارت را و بخوان اين [[دعا]] را و زيارت كن به آن. پس به‌درستی كه من ضامنم بر [[خدا]] براى هر كه زيارت كند به اين زيارت و دعا كند به اين دعا از نزديك يا دور اينكه زيارتش مقبول شود و سعيش مشكور و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او قضا شود از جانب خداى تعالى به هر مرتبه كه خواهد برسد و او را نوميد برنگرداند.

اى صفوان يافتم اين [[زيارت]] را به اين ضمان از پدرم و پدرم از پدرش [[امام سجاد|على بن الحسين]](ع) به همين ضمان و او از [[امام حسین|حسين(ع)]] به همين ضمان و حسين(ع) از برادرش [[حسن(ع)]] به همين ضمان و حسن از پدرش [[امام علی|امير المؤمنين(ع)]] با همين ضمان و امير المؤمنين(ع) از [[رسول خدا]](ص) با همين ضمان و رسول خدا(ص) از [[جبرئيل]] با همين ضمان و جبرئيل از خداى تعالى با همين ضمان و به تحقيق كه خداوند عز و جل قسم خورده به ذات مقدس خود كه هر كه زيارت كند حسين(ع) را به اين [[زيارت]] از نزديك يا دور و [[دعا]] كند به اين دعا قبول مى ‏كنم از او زيارت او را و مى ‏پذيرم از او خواهش او را به هر قدر كه باشد و مى‏ دهم مسئلتش را پس بازنگردد از حضرت من با نااميدى و خسار و بازش گردانم با چشم روشن به برآوردن حاجت و فوز به [[جنت]] و آزادى از [[دوزخ]] و قبول كنم [[شفاعت]] او را در حق هر كس كه شفاعت كند.

حضرت فرمايد جز دشمن ما [[اهل بیت]](ع) كه در حق او قبول نشود، قسم خورده حق تعالى به اين بر ذات اقدسش و گواه گرفته ما را بر آنچه كه گواهى دادند به آن ملائكه ملكوت او پس [[جبرئيل]] گفت : يا رسول الله خدا فرستاده مرا به سوى تو به جهت سرور و بشارت تو و شادى و بشارت على و [[فاطمه(س)|فاطمه]] و حسن و حسين و [[امامان]] از اولاد تو عليهم السلام تا روز [[قيامت]] پس مستمر و پاينده باد مسرت تو و مسرت على و فاطمه و حسن و حسين و امامان عليهم السلام و [[شيعه]] شما تا روز [[رستاخيز]] پس صفوان گفت كه [[امام صادق|حضرت صادق]](ع) به من فرمود اى صفوان هر گاه روى داد از براى تو به سوى خداى عز و جل حاجتى، پس زيارت كن به اين زيارت از هر مكانى كه بوده باشى و بخوان اين دعا را و بخواه از پروردگار خود حاجتت را كه برآورده شود از خدا و خدا خلاف نخواهد فرمود وعده خود را بر رسول خود به جود و امتنان خويش و الحمد لله.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ص ۵۴۳.</ref>

#طوسی، محمد بن حسن طوسی، مصباح المتهجد، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1418ه.ق؛

#سید جوادی، احمد صدر حاج سید جوادی، دایرة المعارف شیعه،تهران، نشر شهید سعید محبی، 1380.

* [http://www.erfan.ir/farsi/mafatih274/ دعای علقمه]