کاربر ناشناس
بنیهاشم: تفاوت میان نسخهها
←هاشم
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (removed Category:قبایل عرب; added Category:قبیلههای عرب using HotCat) |
imported>Seamoosavi (←هاشم) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{اصلی|هاشم بنعبدمناف}} | {{اصلی|هاشم بنعبدمناف}} | ||
هاشم هر ساله در اجرای مسؤولیت پذیرایی از زائران کعبه، از مشارکت و کمکهای مالی خانوادههای قریش بهرهمند میشد.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۳-۶۴</ref> او همچنین با حفر چاه امر آبرسانی به حج گزاران را تسهیل کرد.<ref>ابن هشام، زندگانی محمد، ج۱، ص۹۸</ref> | هاشم هر ساله در اجرای مسؤولیت پذیرایی از زائران کعبه، از مشارکت و کمکهای مالی خانوادههای قریش بهرهمند میشد.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۳-۶۴</ref> او همچنین با حفر چاه امر آبرسانی به حج گزاران را تسهیل کرد.<ref>ابن هشام، زندگانی محمد، ج۱، ص۹۸</ref> | ||
هاشم تجارت قریش را نیز ارتقا بخشید و توانست با انعقاد پیمانهای بازرگانی (که در [[قرآن]] از آنها با نام ایلاف القریش یاد شده است<ref>سوره قریش</ref>) سفرهای تجاری قریش را به دو سفر تابستانی به سوی [[شام]] و زمستانی به سوی [[یمن]] و [[حبشه]] ارتقا دهد.<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۳۱۲؛ ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۲</ref> او همچنین توانست در یکی از سالهای قحطی شدید، برای قریش غذا تهیه کند و آنان را از گرسنگی نجات دهد.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۲</ref> | هاشم تجارت قریش را نیز ارتقا بخشید و توانست با انعقاد پیمانهای بازرگانی (که در [[قرآن]] از آنها با نام ایلاف القریش یاد شده است<ref>سوره قریش</ref>) سفرهای تجاری قریش را به دو سفر تابستانی به سوی [[شام]] و زمستانی به سوی [[یمن]] و [[حبشه]] ارتقا دهد.<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۱، ص۳۱۲؛ ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۲</ref> او همچنین توانست در یکی از سالهای قحطی شدید، برای قریش غذا تهیه کند و آنان را از گرسنگی نجات دهد.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۲</ref> مجموعه این امور باعث شد که هاشم جایگاهی رفیع در میان قریش بیابد. | ||
هاشم چهار پسر به نامهای شَیبه (عبدالمطّلب)، أسد، عَمرو (ابوصَیفی)، نَضْله و همچنین پنج دختر داشت.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۲، ص۲۰۱ ـ ۲۰۲</ref> | هاشم چهار پسر به نامهای شَیبه (عبدالمطّلب)، أسد، عَمرو (ابوصَیفی)، نَضْله و همچنین پنج دختر داشت.<ref>ابن سعد، الطبقات، ج۱، ص۶۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج۲، ص۲۰۱ ـ ۲۰۲</ref> |