اسماء سبعه: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از اسماء سبعه بر بعضی دیگر تقدم دارند مانند چهار صفت حیات، اراده، قدرت و علم که شرط تحقق سمع و بصر و کلام هستند. برخی اسم حیّ و بعضی اسم عالم را برترین اسم از اسماء سبعه خوانده‌اند.

حافظ رجب بُرسی، [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]]، [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]]، [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]]، [[یوسف (پیامبر)|یوسف(ع)]]، [[موسی(ع)]]، [[هارون (پیامبر)|هارون(ع)]] و [[عیسی(ع)]] را مظهر اسماء سبعه و [[پیامبر اسلام(ص)]] را مظهر اسم جامع دانسته است.

==مفهوم‌شناسی==

اسماء سبعه، اصطلاح [[عرفان|عرفانی]] که مراد از آن اسماء هفت‌گانه کلی(نسبت به اسماء دیگر) هستند که ریشه سایر [[اسماء الحسنی|اسماء الهی]] شمرده می‌شوند و عبارتند از: [[حی|حیّ]]، [[علم خدا|عالِم]]، [[اراده الهی|مرید]]، [[قدرت خدا|قادر‌]]، [[سمیع و بصیر|سمیع، بصیر]] و [[کلام خدا|متکلم]].<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۴۴؛ کاشانی، اصطلاحات الصوفیة، ۱۳۷۰ش، ص۳۳؛ یزدان‌پناه، مبانی و اصول عرفان نظری، ۱۳۸۹ش، ص۴۵۰.</ref> [[حافظ رجب برسی|حافظ رجب بُرسی]]، [[محدث]] و عارف [[شیعه]] قرن هشتم قمری، و عبدالرحمن جامی، [[تصوف|صوفی]] اهل [[ایران]] در قرن نهم قمری، به جای سمیع و بصیر، جواد و [[عدل (کلام)|مقسط]](عدل) را ذکر کرده‌اند.<ref>برسی، مشارق انوار الیقین، ۱۴۲۷ق، ص۴۸؛ جامی، نقد النصوص، مؤسسه حکمت و فلسفه ایران، ص۴۱.</ref> [[شرف الدین داوود قیصری]]،‌ از عارفان [[قرن هشتم قمری]]، اسماء سبعه را صفاتی شمرده که بر همه اشیاء احاطه تام دارند.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۴۴.</ref>