ناکثین: تفاوت میان نسخه‌ها

ناکثین، صیغه جمع اسم فاعل در حالت نصب و جر از ماده «ن ـ ک ـ ث» و به معنای پیمان‌شکنان است. این ماده به معنی نقض و شکستن است،<ref>ابن منظور، ج۲، ۱۹۶؛ راغب، ص۸۲۲.</ref> و چون طلحه، زبیر و پیروانشان با امام علی(ع) [[بیعت]] کردند و سپس آن را شکستند، ناکثین خوانده شده‌اند.<ref>زبیدی، ج۳، ص۲۷۳</ref>

با آغاز خلافت امام علی(ع)، امتیازات مالی و سیاسی ناروایی که برخی بزرگان صدر اسلام در دوره خلفای پیشین کسب کرده بودند، از آنان گرفته شد. امام علی(ع)در واگذاری مقامهای حکومتی به افراد، معیارهایی از قبیل امانتداری و پرهیزگاری در حکمرانی را سخت رعایت می‌کرد و بدین رو، علی رغم توقع برخی از مشاهیر سیاسی و اجتماعی، از واگذاری مقامهای حکومتی به آنها پرهیز کرد که گفته‌اند این یکی از انگیزه‌های مهم شورش ناکثین بوده است.