پرش به محتوا

مارقین: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۷۹۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ مهٔ ۲۰۱۶
جز
imported>Hasaninasab
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab
خط ۷: خط ۷:


==مصادیق مارقین==
==مصادیق مارقین==
به نظر می‌رسد که مصداق مارقین صرفا گروهی از خوارج هستند که در جنگ نهروان علیه امام علی (ع) جنگیدند و به تمام خوارج و بازماندگان ایشان پس از امام علی (ع) گفته نشده است.<ref>نوبختی، ص ۵ و ۶.</ref>
به نظر می‌رسد مصداق مارقین صرفا گروهی از خوارج باشند که در جنگ نهروان علیه امام علی (ع) جنگیدند و به تمام خوارج و بازماندگان ایشان پس از امام علی (ع) گفته نشده است.<ref>نوبختی، ص ۵ و ۶.</ref>


شکل‌گیری عنوان مارقین به خاطر به‌کار رفتن این واژه در سخنان امیرالمؤمنین(ع) است: {{حدیث|انا حجيج المارقين|ترجمه= من از دین بیرون‌شدگان را به حجت مغلوب کنم}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۷۵، ص ۵۶.</ref>
شکل‌گیری عنوان مارقین به خاطر به‌کار رفتن این واژه در سخنان امیرالمؤمنین(ع) است: {{حدیث|انا حجيج المارقين|ترجمه= من از دین بیرون‌شدگان را به حجت مغلوب کنم}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۷۵، ص ۵۶.</ref>


همچنین امام علی (ع) در [[خطبه شقشقیه]]، آنجا که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند، یکی از اینها را چنین تعبیر می کند: {{حدیث|... و مرقت اخری|ترجمه= و گروهی از جمع دینداران بیرون جستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که این عبارت اشاره به خوارج حاضر در نهروان دارد.
همچنین امام علی (ع) در [[خطبه شقشقیه]]، آنجا که به سه دسته از دشمنانش که به جنگ با او پرداختند اشاره می‌کند، یکی از اینها را چنین تعبیر می کند: {{حدیث|... و مرقت اخری|ترجمه= و گروهی از جمع دینداران بیرون جستند}}<ref>نهج البلاغه، ترجمه شهیدی، خطبه ۳، ص۱۱.</ref> که این عبارت اشاره به خوارج حاضر در نهروان دارد.
==افراد شاخص==
برجسته‌ترین چهره‌های خوارج که از مارقین به حساب می‌آمدند، عبارت بودند از:
* [[حرقوص بن زهیر تمیمی]]
* [[شریح بن أوفی العبسی]]
* [[عبدالله بن شجرة سلمی]]
* [[حمزة بن سنان أسدی]]
* [[عبدالله بن وهب راسبی]].
البته اشخاص دیگر مانند [[فروة بن نوفل اشجعی]] نیز ابتدا از این گروه بودند، اما در شروع [[جنگ نهروان]] از گروه مارقین جدا شدند.
==سرنوشت مارقین==
{{اصلی|جنگ نهروان}}
پس از گسترش اعتراضات خوارج پس از صفین، علی(ع) [[عبدالله بن عباس]] و [[صعصعة بن صوحان]] را برای گفتگو نزد آن‌ها فرستاد. ولی این افراد توفیقی کسب نکردند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص ۳۵۲.</ref> پس از آن علی(ع) نامه‌ای به سران خوارج نوشت و از آن‌ها دعوت کرد که به سوی مردم بازگردند که سران مارقین این را نیز نپذیرفتند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص ۳۷۰.</ref> امام (ع) پس از آنکه از تسلیم خوارج ناامید گردید، سپاه خود را که مشتمل بر چهارده هزار نفر بود در مقابل آن‌ها قرار داد و نبرد آغاز گردید.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ص ۲۱۰.</ref> البته قبل از آغاز جنگ و دادن امان از سوی امیرالمؤمنین (ع) به خوارج و دعوت به بازگشت، تعدادی از این سپاه جدا شدند.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ص ۲۱۰.</ref> بنابر روایات تاریخی از چهار هزار خارجی، تعداد افرادی که برای مبارزه در برابر لشکر علی(ع) باقی ماندند تنها هزار و هشتصد نفر سواره و هزار و پانصد نفر پیاده بودند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص ۳۷۱.</ref>
با آغاز جنگ به سرعت تمامی خوارج کشته و یا زخمی شدند، زخمی‌ها به تعداد چهارصد نفر، به خانواده هایشان تحویل داده شدند، در مقابل از سپاه علی(ع) تعدادی کمتر از ده نفر کشته داشت، از اجتماع خوارج در نهروان کمتر از ۱۰ نفر فرار کردند که یکی از آنان عبدالرحمن بن ملجم مرادی قاتل امام علی(ع) بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، صص ۳۷۳-۳۷۵.</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس2}}
{{پانویس2}}
کاربر ناشناس