پرش به محتوا

حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۴: خط ۶۴:


=== واکنش امام حسین(ع)===
=== واکنش امام حسین(ع)===
در [[روز عاشورا]] همه باید با اذن امام روانه میدان رزم می‌شدند و بنابر منابع تاریخی علی‌اکبر نخستین داوطلب از [[بنی‌هاشم]] بود که از امام اجازه جنگ گرفت و برخلاف برخی از موارد که امام حسین(ع) سریع اذن نمی‌داد، درباره علی‌اکبر، امام بلافاصله، اجازه دادند؛{{مدرک}} چنان‌که در [[مقتل|مقاتل]] اینگونه گزارش شده که «فاستأذن اباه بالقتال فاذن له؛ از پدرش اذن خواست و او اذن داد». <ref>سید ابن طاووس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۲.</ref> خوشدل طهرانی، (۱۲۹۳-۱۳۶۵ش) از روحانیان و شاعران تهران، در شعرش پیشگام شدن علی‌اکبر برای شهادت را مصداق عدالت امام حسین(ع) دانسته است:{{شعر}} {{ب| اول ز جوان خود گذشتن| مصداق عدالت حسین است}} {{پایان شعر}}{{مدرک}}
در [[روز عاشورا]] همه باید با اذن امام روانه میدان رزم می‌شدند و بنابر منابع تاریخی علی‌اکبر نخستین داوطلب از [[بنی‌هاشم]] بود که از امام اجازه جنگ گرفت و برخلاف برخی از موارد که امام حسین(ع) سریع اذن نمی‌داد، درباره علی‌اکبر، امام بلافاصله، اجازه دادند؛{{مدرک}} چنان‌که در [[مقتل|مقاتل]] اینگونه گزارش شده که «فاستأذن اباه بالقتال فاذن له؛ از پدرش اذن خواست و او اذن داد». <ref>سید ابن طاووس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۲.</ref> خوشدل طهرانی، (۱۲۹۳-۱۳۶۵ش) از روحانیان و شاعران تهران، در شعرش پیشگام شدن علی‌اکبر برای شهادت را مصداق عدالت امام حسین(ع) دانسته است:{{شعر}} {{ب| اول ز جوان خود گذشتن| مصداق عدالت حسین است}} {{پایان شعر}}<ref>[https://hawzah.net/fa/goharenab/View/79536 «اشعار شهادت امام حسین(ع)»]</ref>
 
امام حسین(ع) پس از [[شهادت]] علی‌اکبر بر بالای جنازه او آمد، صورت به صورت او گذاشت<ref> سید ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۴.</ref> و کشندگان او را نفرین کرد: «قَتَلَ الله قَوْماً قَتَلوک»<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۶؛ ابی مخنف، وقعة الطف، ۱۴۲۷ق، ۲۷۸.</ref> و فرمود: «عَلَی الدُّنیا بَعْدَک الْعَفا؛ پس از تو افّ بر این دنیا باد.»<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۶؛ سید ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۴.</ref> سپس از جوانان اهل بیت خواست که جنازه علی‌اکبر را به کنار خیمه‌ها منتقل کنند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۳۶؛ خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۶.</ref>  
امام حسین(ع) پس از [[شهادت]] علی‌اکبر بر بالای جنازه او آمد، صورت به صورت او گذاشت<ref> سید ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۴.</ref> و کشندگان او را نفرین کرد: «قَتَلَ الله قَوْماً قَتَلوک»<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۶؛ ابی مخنف، وقعة الطف، ۱۴۲۷ق، ۲۷۸.</ref> و فرمود: «عَلَی الدُّنیا بَعْدَک الْعَفا؛ پس از تو افّ بر این دنیا باد.»<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۶؛ سید ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۴.</ref> سپس از جوانان اهل بیت خواست که جنازه علی‌اکبر را به کنار خیمه‌ها منتقل کنند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۳۶؛ خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۳۶.</ref>  
====گریستن امام حسین(ع) بر علی‌اکبر====
====گریستن امام حسین(ع) بر علی‌اکبر====
confirmed، protected، templateeditor
۱٬۷۳۶

ویرایش