اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←انشعابات و شاخه‌های اسماعیلیه
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
### '''مستعلویان''': پس از مرگ مستنصر فاطمی در سال ۴۸۷، آنانی که به امامت مستعلی معتقد شدند به نام [[مستعلویه]] معروف شدند. | ### '''مستعلویان''': پس از مرگ مستنصر فاطمی در سال ۴۸۷، آنانی که به امامت مستعلی معتقد شدند به نام [[مستعلویه]] معروف شدند. | ||
#### '''حافظیان (مجیدیه)''': در [[سال ۵۲۶ هجری قمری]] یکی از عموزادگان آمر مقتول به نام (عبدالمجید) و با لقب (الحافظ) بر تخت خلافت نشست که آخرین خلفای فاطمی تا سال ۵۶۷ از نسل او بودند. امامت این خاندان در مصر و سوریه پیشرفت زیادی کرد اما در یمن آخرین خلفای فاطمی را فقط امیران عدن و چندتن از حاکمان [[صنعا]] به رسمیت شناختند. از این فرقه اثری در اسماعیلیه بر جای نمانده است. | #### '''حافظیان (مجیدیه)''': در [[سال ۵۲۶ هجری قمری]] یکی از عموزادگان آمر مقتول به نام (عبدالمجید) و با لقب (الحافظ) بر تخت خلافت نشست که آخرین خلفای فاطمی تا سال ۵۶۷ از نسل او بودند. امامت این خاندان در مصر و سوریه پیشرفت زیادی کرد اما در یمن آخرین خلفای فاطمی را فقط امیران عدن و چندتن از حاکمان [[صنعا]] به رسمیت شناختند. از این فرقه اثری در اسماعیلیه بر جای نمانده است. | ||
#### '''طیبیان (آمریه)''': با مرگ آمر (جانشین مستعلی) خلیفه فاطمی در [[سال ۵۲۴ هجری قمری]]، انشعاب بیشتری در دعوت اسماعیلی پدید آمد. آمر پسر هشت ماهه‌ای به نام طیب داشت که پس از پدر به جانشینی او انتخاب شد اما مسیر خلافت در اختیار یکی از عموزادگان با نام عبدالمجید و لقب (حافظ) در آمد. آنانی که معتقد به خلافت طیب بودند با نام طیبیه معروف شدند. دعوت طیبی را در آغاز عده قلیلی از مستعلویان [[مصر]] و شام و نیز جمع کثیری از اسماعیلیان یمن پذیرا شدند که در آن [[صلیحیون]] رسما به حقانیت ادعای طیب قائل شدند. [[ابراهیم حامدی]] که تا [[سال ۵۵۷ هجری قمری]] در صنعا و در جمع امیران غیر اسماعیلی طایفه یام فعالیت می‌کرد، موسس آیین طیبی بود. به تدریج جماعت طیبی در اندک زمانی در مصر و سوریه ناپدید شدند اما تا زمان حاضر در [[یمن]] و [[هند]] به حیات خود ادامه داده‌اند. داعیان طیبی به مرور زمان موفق شدند پیروان زیادی در هند غربی پیدا کنند. آنان در [[هند]] آیین خود را (دعوت هادیه) می‌نامند و از نام [[بهره]] به معنی بازرگان نیز استفاده می‌کنند. تا | #### '''طیبیان (آمریه)''': با مرگ آمر (جانشین مستعلی) خلیفه فاطمی در [[سال ۵۲۴ هجری قمری]]، انشعاب بیشتری در دعوت اسماعیلی پدید آمد. آمر پسر هشت ماهه‌ای به نام طیب داشت که پس از پدر به جانشینی او انتخاب شد اما مسیر خلافت در اختیار یکی از عموزادگان با نام عبدالمجید و لقب (حافظ) در آمد. آنانی که معتقد به خلافت طیب بودند با نام طیبیه معروف شدند. دعوت طیبی را در آغاز عده قلیلی از مستعلویان [[مصر]] و شام و نیز جمع کثیری از اسماعیلیان یمن پذیرا شدند که در آن [[صلیحیون]] رسما به حقانیت ادعای طیب قائل شدند. [[ابراهیم حامدی]] که تا [[سال ۵۵۷ هجری قمری]] در صنعا و در جمع امیران غیر اسماعیلی طایفه یام فعالیت می‌کرد، موسس آیین طیبی بود. به تدریج جماعت طیبی در اندک زمانی در مصر و سوریه ناپدید شدند اما تا زمان حاضر در [[یمن]] و [[هند]] به حیات خود ادامه داده‌اند. داعیان طیبی به مرور زمان موفق شدند پیروان زیادی در هند غربی پیدا کنند. آنان در [[هند]] آیین خود را (دعوت هادیه) می‌نامند و از نام [[بهره]] به معنی بازرگان نیز استفاده می‌کنند. تا مدتها [[داعی]] مطلق یمنی برای طیبیان غرب هند نیز مرجع و رهبر محسوب می‌شد. دعوت [[فاطمیان]] را احتمالا یک داعی یمنی موسوم به (عبدالله) به هند برد که گفته می‌شود در [[سال ۴۶۰ هجری قمری]] در گجرات بوده است. جماعت طیبی در [[سال ۹۹۹ هجری قمری]] با مرگ داعی مطلق (داود بن عجب شاه) به دو شاخه داودیه و سلیمانیه تقسیم شد. | ||
##### '''داودی ها''': بهره‌های طیبی که جانشینی (داود بن برهان الدین) را پذیرفتند به داودیه معروف شدند. رئیس آنها در [[بمبئی]] ولی پایگاهشان در سورات است که با عنوان دورهی معروف گشته در حال حاضر بیش از نیمی از بهره‌های داودی هند در گجرات زندگی می‌کنند و بقیه عمدتا در بمبئی و نواحی مرکزی هندوستان مسکن گزیده‌اند، در [[پاکستان]] و یمن و کشورهای خاور دور نیز گروههای پراکنده داودی یافت می‌شوند. آنها جزو نخستین گروههای آسیایی بودند که به [[زنگبار]] و سواحل شرقی [[آفریقا]] مهاجرت کردند. | ##### '''داودی ها''': بهره‌های طیبی که جانشینی (داود بن برهان الدین) را پذیرفتند به داودیه معروف شدند. رئیس آنها در [[بمبئی]] ولی پایگاهشان در سورات است که با عنوان دورهی معروف گشته در حال حاضر بیش از نیمی از بهره‌های داودی هند در گجرات زندگی می‌کنند و بقیه عمدتا در بمبئی و نواحی مرکزی هندوستان مسکن گزیده‌اند، در [[پاکستان]] و یمن و کشورهای خاور دور نیز گروههای پراکنده داودی یافت می‌شوند. آنها جزو نخستین گروههای آسیایی بودند که به [[زنگبار]] و سواحل شرقی [[آفریقا]] مهاجرت کردند. | ||
#####'''سلیمانی ها''': بهره‌های طیبی که جانشینی (سلیمان بن حسن هندی) را پذیرفتند به سلیمانیه مشهور شدند. آنها عمدتا در نواحی شمالی یمن، خاصه حراز و مرز [[عربستان]] سعودی متمرکز هستند. گروههای کوچکی از آنها در هندوستان بخصوص در شهرهای بمبئی، بروده، احمد آباد یافت می‌شوند و در خارج از یمن و هند و [[پاکستان]] حضور محسوسی ندارند. | #####'''سلیمانی ها''': بهره‌های طیبی که جانشینی (سلیمان بن حسن هندی) را پذیرفتند به سلیمانیه مشهور شدند. آنها عمدتا در نواحی شمالی یمن، خاصه حراز و مرز [[عربستان]] سعودی متمرکز هستند. گروههای کوچکی از آنها در هندوستان بخصوص در شهرهای بمبئی، بروده، احمد آباد یافت می‌شوند و در خارج از یمن و هند و [[پاکستان]] حضور محسوسی ندارند. | ||