Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۳٬۹۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
«و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاهها از ایشان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید؛ پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آنها هیچ راهی [برای سرزنش] مجویید، که خدا والای بزرگ است.»<ref> سوره نساء، آیه ۳۴.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پسزمینه =#FFF9E7| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | «و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاهها از ایشان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید؛ پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آنها هیچ راهی [برای سرزنش] مجویید، که خدا والای بزرگ است.»<ref> سوره نساء، آیه ۳۴.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پسزمینه =#FFF9E7| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | ||
تنبیه بدنی زنان حکمی گرفته شده از فرازهای انتهایی [[آیه | تنبیه بدنی زنان حکمی گرفته شده از فرازهای انتهایی [[آیه ۳۴ سوره نساء]] است که درباره [[نشوز|زنان ناشزه]] (زنانی که وظایف همسری خود را بجا نمیآورند) اعمال میشود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه،۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۷۳- ۳۷۴.</ref> | ||
در بخش انتهایی | در بخش انتهایی آیه ۳۴ سوره نساء راهکارهای برای حفظ خانواده از فروپاشی توصیه شده ([[موعظه]]، دوری در بستر و زدن خفیف) که مردان در برابر زنان ناشزه باید آنها را مرحله به مرحله بدون خروج از حریم [[عدالت]] انجام دهند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۴۵.</ref> | ||
مسأله تنبیه بدنی زنان را مختص به [[اسلام]] ندانستهاند؛ بلکه آنرا پدیدهای اجتماعی میدانند که علاوه بر شیوع بسیار زیاد در تمامی جوامع از بدوی تا پیشرفته، محدویت زمانی هم ندارد.<ref>طالبی، «مسأله تنبیه بدنی زنان»، ص۴۷۵.</ref> | مسأله تنبیه بدنی زنان را مختص به [[اسلام]] ندانستهاند؛ بلکه آنرا پدیدهای اجتماعی میدانند که علاوه بر شیوع بسیار زیاد در تمامی جوامع از بدوی تا پیشرفته، محدویت زمانی هم ندارد.<ref>طالبی، «مسأله تنبیه بدنی زنان»، ص۴۷۵.</ref> |