پرش به محتوا

سمیع و بصیر: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰
جز
تمیزکاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''سَمیع و بَصیر''' از اوصاف مشترک میان انسان و خدا است که در [[قرآن]]، بارها خداوند به آن متصف شده است. این [[صفات الهی|صفات]] معانی مختلفی دارند اما هنگامی که خداوند به آنها متصف می‌شود، به معنای «شنوا» و «بینا» هستند بی آن که مستلزم اندام بدنی و قوای حسی باشند. <br />
'''سَمیع و بَصیر''' از اوصاف خدا که در [[قرآن]] به کار رفته‌اند. این [[صفات الهی|صفات]] معانی مختلفی دارند اما هنگامی که خداوند به آنها متصف می‌شود، به معنای «شنوا» و «بینا» هستند بی آنکه مستلزم اندام بدنی و قوای حسی باشند. <br />
به باور برخی از [[کلام امامیه|متکلمان امامیه]]، سمع و بصر خدا در حقیقت، همان علم و ادراک اوست؛ اما به باور [[سهروردی]]، چون [[علم خدا]] از سنخ علوم حضوری و شهودی و رویت بی‌واسطه است، در حقیقت به بصر و دیدن بی‌واسطه باز می‌گردد. <br />
به باور برخی از [[کلام امامیه|متکلمان امامیه]]، سمع و بصر خدا در حقیقت، همان علم و ادراک اوست؛ اما به باور [[سهروردی]]، چون [[علم خدا]] از سنخ علوم حضوری و شهودی و رویت بی‌واسطه است، در حقیقت به بصر و دیدن بی‌واسطه باز می‌گردد. <br />
بسیاری از متفکران امامیه، اتصاف خداوند به این اوصاف را به سبب استعمال آنها در دین جایز می‌دانند و به همین جهت، از اتصاف خدا به اوصاف مشابه (مثلا چشنده و بوینده و...) پرهیز کرده و بر [[توقیفی بودن اسماء الهی|توقیفی بودن اوصاف]] مذکور تاکید می‌کنند.
بسیاری از متفکران امامیه، اتصاف خداوند به این اوصاف را به سبب استعمال آنها در دین جایز می‌دانند و به همین جهت، از اتصاف خدا به اوصاف مشابه (مثلا چشنده و بوینده و...) پرهیز کرده و بر [[توقیفی بودن اسماء الهی|توقیفی بودن اوصاف]] مذکور تاکید می‌کنند.