حلب: تفاوت میان نسخه‌ها

حلب در قرون چهارم و پنجم که در دست بنی‌مرداس از حمدانیان قرار گرفت، رونق بسزایی یافت. سیف الدوله حمدانی آن جا را پایتخت خویش قرار داد، به عمران و آبادانی آن همت گماشت. در این دوران شهر حلب، همواره مورد طمع رومیان بود قلعه بسیار مستحکم آن که به عنوان مقر فرماندهی سیف‌الدوله، موقعیت خاص نظامی و استراتژیک به حلب بخشیده بود و مانع عمده‌ای برای دستیابی رومیان به شهر محسوب می‌شد.

در دوران عثمانی این شهر دوباره رونق گرفته و یکی از مراکز نظامی و مهم آنان شد. با پایان یافتن جنگ جهانی اول و تقسیم سرزمین‌های تحت سلطه عثمانی، این شهر همانند سایر شهرهای سوریه، مستعمره فرانسه گردید. اکنون شهر حلب با آثار فراوان تاریخی خود یکی از مراکز توریستی و بسیار جذاب برای جهانگردان است. شایان گفتن است که حلب در گذشته یکی از مراکز شیعه بوده است. نفوذ تشیع در آن را باید به دوران [[ابوذر غفاری]] و حضور وی در [[شام]] یا هجرت [[آل ابی شعبه]] از عراق به آن سرزمین باز گردانید. در دوره بنی‌حمدان و بنی‌مرداس تا حدودی فاطمی‌ها شیعه را در این شهر گسترش دادند. متاسفانه در طول تاریخ، جمعیت شیعه این شهر به خاطر قتل‌عام آنان توسط حکومت‌های متعصب و نیز مهاجرت علمای شیعه منطقه به عراق و سایر نقاط از بین رفته<ref>شیخ ابراهیم نصراللَّه، حلب و التشیع، ۱۴۰۳ق، ص ۱۵۰ به بعد.</ref> و اکنون نیز بیشتر مردم آن سنی بوده و شیعه چندانی ندارد. حلب، مرکز استان حلب است که جمعیت آن بر اساس سرشماری ۲۰۰۲م برابر با ۱۳۸۱ ش، چهار میلیون نفر است.