پرش به محتوا

حکمای اربعه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۵۸۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ دسامبر ۲۰۱۵
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Lohrasbi
imported>Lohrasbi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=آبان|روز=۳۰|سال=۱۳۹۴|چند = 2}}
{{در دست ویرایش ۲|ماه=آبان|روز=۳۰|سال=۱۳۹۴|چند = 2}}
حکمای اربعه تهران، عنوانی برای ۴ تن از حکمای برجسته مکتب فلسفی تهران: [[آقا علی مدرس]]، [[آقا محمدرضا قمشه‌ای]]، [[میرزا ابوالحسن جلوه]] و [[آقا میرزا حسین سبزواری]].
آقا علی مدرس، معروف به زنوزی، از بزرگترین‌ شارحان [[ملاصدرا]] و ادامه‌ دهنده‌ [[حکمت متعالیه]] در عصر [[قاجار]] بود. او همچنین در مباحث‌ [[معاد جسمانی]]، اعتبارات‌ ماهیت‌، معقولات‌ ثانیه‌ فلسفی‌، [[حرکت جوهری]] و مطالب‌ مهم‌ دیگرِ حکمت‌ متعالیه‌، نظریات‌ بدیعی‌ از خود به‌ جا گذاشته است‌.
حکیم‌ و عارف‌ معاصرِ آقاعلی‌، آقامحمدرضا فرزند شیخ‌ ابوالقاسم‌ قمشه‌ای‌، متخلص‌ به‌ صهبا، در واقع‌ مکمل‌ آقاعلی‌ در حوزه‌ تهران‌ بود و می‌توان‌ او و آقاعلی‌ و حاجی‌ سبزواری‌ را بزرگترین‌ فلاسفه‌ اسلامی‌ قرن‌ سیزدهم‌ دانست‌.
سومین‌ حکیم‌ حوزه‌ تهران‌، میرزا ابوالحسن‌ جلوه‌، در ۱۲۳۸ در احمدآباد گجرات‌ هند به‌ دنیا آمد. در اصفهان‌ به‌ تحصیل‌ پرداخت‌ و از شاگردان‌ میرزاحسن‌ نوری‌ و آقامیرزاحسن‌ چینی‌ بود. سپس‌ به‌ تهران‌ مهاجرت‌ کرد و از ۱۲۷۳ تا ۱۳۱۴، که‌ سال‌ رحلت‌ اوست‌، بیشتر در مدرسه‌ دارالشفاء به‌ تدریس‌ آثار [[ابن سینا]]، مخصوصاً شفا و [[الاشارات و التنبیهات]]، اشتغال‌ و در این‌ امر شهرت‌ داشت‌ و آثار ملاصدرا را هم‌ تدریس‌ می‌کرد.
چهارمین‌ حکیم‌ پایه‌گذار حوزه‌ تهران‌، آقا میرزاحسین‌ سبزواری‌، از شاگردان‌ [[حاج ملاهادی سبزواری]] است‌. میرزاحسین‌ از سبزوار راهی‌ تهران‌ شد و در مدرسه‌ عبداللّه‌خان‌ در بازار بزازها، مدرّس‌ رسمی‌ علوم‌ عقلی‌ و نقلی‌ بود و شاگردان‌ بسیاری‌ داشت‌، ولی‌ تخصص‌ او در ریاضیات‌ بود.
== حوزه فلسفی تهران ==
== حوزه فلسفی تهران ==
در ۱۲۳۲ محمدحسین‌خان‌ مروی‌، [[مدرسه‌ مروی‌]] را در تهران‌ بنا نهاد<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۶ و پانویس‌۴؛ بامداد، ج‌۳، ص‌۳۹۷</ref> و [[فتحعلی شاه قاجار]](حکومت: ۱۲۱۲ - ۱۲۵۰) [[ملا علی نوری]] را به‌ تهران‌ دعوت‌ کرد تا در این‌ مدرسه‌ به‌ تربیت‌ طلاب‌ در علوم‌ عقلی‌ بپردازد، اما وی‌ به‌ علت‌ کهولت‌ سن‌ و داشتن‌ تعداد زیادی‌ شاگرد در اصفهان‌، دعوت‌ شاه‌ را رد کرد و در عوض‌ شاگرد برجسته‌ خود، [[ملا عبداللّه زنوزی‌|ملا عبداللّه زُنوزی‌]]، را در ۱۲۳۷ برای‌ تدریس‌ فلسفه‌ به‌ تهران‌ فرستاد.
در ۱۲۳۲ محمدحسین‌خان‌ مروی‌، [[مدرسه‌ مروی‌]] را در تهران‌ بنا نهاد<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۶ و پانویس‌۴؛ بامداد، ج‌۳، ص‌۳۹۷</ref> و [[فتحعلی شاه قاجار]](حکومت: ۱۲۱۲ - ۱۲۵۰) [[ملا علی نوری]] را به‌ تهران‌ دعوت‌ کرد تا در این‌ مدرسه‌ به‌ تربیت‌ طلاب‌ در علوم‌ عقلی‌ بپردازد، اما وی‌ به‌ علت‌ کهولت‌ سن‌ و داشتن‌ تعداد زیادی‌ شاگرد در اصفهان‌، دعوت‌ شاه‌ را رد کرد و در عوض‌ شاگرد برجسته‌ خود، [[ملا عبداللّه زنوزی‌|ملا عبداللّه زُنوزی‌]]، را در ۱۲۳۷ برای‌ تدریس‌ فلسفه‌ به‌ تهران‌ فرستاد.
خط ۲۴: خط ۳۴:


=== نظرات فلسفی ===
=== نظرات فلسفی ===
آقاعلی‌ گرچه‌ بزرگترین‌ شارح‌ [[ملاصدرا]] و ادامه‌ دهنده‌ حکمت‌ متعالیه‌ در عصر [[قاجار]] بود، در مباحث‌ [[معاد جسمانی]]، اعتبارات‌ ماهیت‌، معقولات‌ ثانیه‌ فلسفی‌، [[حرکت جوهری]] و مطالب‌ مهم‌ دیگرِ حکمت‌ متعالیه‌، نظریات‌ بدیعی‌ از خود به‌ جا گذاشته است‌.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۱، مقدمه کدیور، ص‌۵۷ - ۵۸</ref> وی‌ به‌اندازه‌ [[حاج ملاهادی سبزواری]] شهرت‌ نداشت‌، ولی‌ خلاقیت‌ فلسفی‌ او از سبزواری‌ بیشتر بود.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۱، مقدمه کدیور، ص‌۵۶ - ۵۸</ref>
آقاعلی‌ گرچه‌ از بزرگترین‌ شارحان [[ملاصدرا]] و ادامه‌ دهنده‌ حکمت‌ متعالیه‌ در عصر [[قاجار]] بود، در مباحث‌ [[معاد جسمانی]]، اعتبارات‌ ماهیت‌، معقولات‌ ثانیه‌ فلسفی‌، [[حرکت جوهری]] و مطالب‌ مهم‌ دیگرِ حکمت‌ متعالیه‌، نظریات‌ بدیعی‌ از خود به‌ جا گذاشته است‌.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۱، مقدمه کدیور، ص‌۵۷ - ۵۸</ref> وی‌ به‌اندازه‌ [[حاج ملاهادی سبزواری]] شهرت‌ نداشت‌، ولی‌ خلاقیت‌ فلسفی‌ او از سبزواری‌ بیشتر بود.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۱، مقدمه کدیور، ص‌۵۶ - ۵۸</ref>


== آقا محمدرضا قمشه‌ای ==
== آقا محمدرضا قمشه‌ای ==
کاربر ناشناس