حجار بن ابجر عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَجّار بن اَبجَر عِجلی'''، از اشراف [[کوفه]] و از فرماندهان [[لشکر عمر بن سعد]] در [[واقعه کربلا]]، از کسانی بود که به [[امام حسین(ع)]] نامه نوشت و او را به کوفه دعوت کرد، اما با تسلط [[ابن زیاد]] بر کوفه در پراکنده کردن مردم از اطراف [[مسلم بن عقیل]] نقش داشت. او در واقعه کربلا از فرماندهان سپاه [[عمر بن سعد]] بود و پس از واقعه در زمره مخالفان [[قیام مختار]] قرار داشت و به [[مصعب بن زبیر]] پیوست. مصعب او را به مقابله با [[عبیدالله بن حر جعفی]] فرستاده شد. و سپس در جنگ مصعب با [[عبدالملک بن مروان]] به عبدالملک محلق شد.

ابن حجر عسقلانی نام وی را در الاصابه آورده است و تعبیر «له ادراک» استفاده کرده است. حجار همراه پدرش ابجر نزد [[عمر بن خطاب]] رفتند، حجار [[شهادتین]] را گفت و [[اسلام]] آورد ولی پدرش اسلام را نپذیرفت. و اندکی پیش از [[شهادت]] [[حضرت علی(ع)]] بر دین [[مسیحیت]] از دنیا رفت.<ref> ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۰۳.</ref> [[ابن ملجم]] که برای به شهادت رساندن امام علی(ع) وارد کوفه شده بود، دید عده‌ای همراه کشیش‌های کوفه ابجر را تشییع می‌کنند، گفت به خدا سوگند که برای انجام مقصود بزرگتری می‏‌خواهم زنده بمانم<small>(کنایه از قصد داشتن شهادت حضرت علی)</small> و الا همه‌‏شان را با شمشیر می‏‌زدم.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ص۲۱۴؛ انساب‌الاشراف، ج۲، ص۴۹۴.</ref>

او علیه [[حجر بن عدی]] نیز شهادت داد.<ref> بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۵، ص۲۵۵؛ طبری، تاریخ، ج۵، ص۲۷۰.</ref> حجار بزرگ قبیله بکر بن وائل یوده است.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ص۲۱۴.</ref> وی از کسانی بود که برای امام حسین(ع) نام نوشت و آن حضرت را به کوفه دعوت کرد.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ص۲۲۹؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۵۸؛ ابن مسکویه، تجارب‌الامم، ج۲، ص۴۰؛ ابن اعثم، الفتوح، ج۲، ۳۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۴؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۸.</ref> ولی پس از تسلط ابن زیاد بر کوفه به دستور او در پراکنده کردن مردم از اطراف [[مسلم بن عقیل]] نقش داشت.<ref> دینوری، اخبارالطوال، ص۲۳۹؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۵۲؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۴۹؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۳۱؛ طبری، تاریخ، ج۵، ص۳۶۹.</ref> و در واقعه عاشورا ابن زیاد او راهمراه هزار نفر به کمک عمر بن سعد فرستاد.<ref> بلاذری، ج۳، ص۱۷۸؛ نک، دینوری، اخبارالطوال، ص۲۵۴.</ref> [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] او دیگران را به عنوان نویسندگان نامه‌ها خطاب قرار داد.<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۱۸۸؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۹۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۷؛ طبرسی، اعلام‌الوری، ص۲۴۲.</ref>

او از مخالفان قیام مختار و فرماندهان ابن مطیع در مقابله با قیام مختار بود.<ref> ابن اعثم، الفتوح، ج۶، ص۲۳۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۶۸.</ref> مختار [[احمر بن شمیط]] را به مقابله با او فرستاد.<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۶، ص۳۹۱؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۲۱۹؛ طبری، تاریخ، ج۶، ص۲۲.</ref>  سپس به مصعب بن زبیر پیوست. مصعب او را به مقابله با [[عبیدالله بن حر جعفی]] فرستاد، ولی شکست خورد. در جنگ مصعب با [[عبدالملک بن مروان]]، عبدالملک به مروانیان عراق نامه نوشت، آنان به شرط ولایتداری [[اصفهان]] دعوت او را پذیرفتند. حجار بن ابجر، غضبان بن قبعثری، عتاب بن ورقا،، قطن بن عبد الله حارثی، محمد بن عبد الرحمن بن سعید، زحر بن قیس و محمد بن عمیر از جمله کسانی بودند که عبدالملک اصفهان را به آنان داد.