تذکرة الاحباب (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

نگاشتن فقه به زبان فارسی در دورۀ [[صفویان]] رواج یافت و با کم رنگ شدن فعالیت حوزه‌های علمیۀ شیعی در ایران، در اواخر عصر صفوی و اوایل عصر قاجار، فقه فارسی نیز در انزوا قرار گرفت. فارسی‌نویسی فقه در عصر صفوی آن قدر به کمال خود رسیده بود که [[میر داماد]] کتاب فقهی استدلالی خود [[شارع النجاة]] را نیز به زبان فارسی تألیف می‌کند و رساله‌های مختلف تک نگاری در موضوعات [[نماز جمعه]]، [[جهاد]] و... نیز که عموما استدلالی و پژوهشی بوده‌اند، در این عصر بسیار بروز و ظهور پیدا می‌کنند. پس از یک دوره رکود، ملا مهدی و ملا احمد نراقی با نثر فارسی بسیار شیوا و آراستۀ خود، و به فراخور فهم عامۀ مردم، به دور از زبان تخصّصی علمی، به احیاء [[فقه فتوایی]] فارسی روی می‌آورند و آثاری چون [[انیس التجار|أنیس التجّار]] و [[تحفه رضویه|تحفۀ رضویه]] توسط ملا مهدی نراقی و کتاب حاضر و چند کتاب دیگر توسط ملا احمد به منصۀ ظهور می‌رسند. با توجه به فتوایی و غیر استدلالی بودن کتاب، مخاطب آن در وهلۀ نخست عموم مردم و مقلّدان مؤلف هستند، گرچه تنوّع فروعات و نوع بیان آنها، این کتاب را بر هر پژوهشگر فقه پرفایده و مطالعه آن را لازم می‌کند.<ref>نراقی، تذکرة الاحباب، ۱۳۸۳ش، ص۸و۹.</ref>