کاربر ناشناس
صفاریان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←صفاریان بعد از یعقوب
imported>Mgolpayegani |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==صفاریان بعد از یعقوب== | ==صفاریان بعد از یعقوب== | ||
برادر یعقوب، عمرو بن لیث (۲۶۵-۲۸۷ق) بعد از درگذشت برادر جانشین وی شد و در ابتدای امارت خود با ارسال نامه‌ای به معتمد عباسی، فرمانبرداری خود از خلیفه را اعلام کرد و خلیفه نیز به طور رسمی امارت بر خراسان و فارس و کرمان و سایر نقاط شرق و مرکز ایران را به او واگذار کرد.<ref>تاریخ سیستان، ص۲۳۴</ref> با این حال ارتباط خلافت عباسی با او در اواخر دوران حکومت به دشمنی گرایید. عمرو در حمله به | برادر یعقوب، عمرو بن لیث (۲۶۵-۲۸۷ق) بعد از درگذشت برادر جانشین وی شد و در ابتدای امارت خود با ارسال نامه‌ای به معتمد عباسی، فرمانبرداری خود از خلیفه را اعلام کرد و خلیفه نیز به طور رسمی امارت بر خراسان و فارس و کرمان و سایر نقاط شرق و مرکز ایران را به او واگذار کرد.<ref>تاریخ سیستان، ص۲۳۴</ref> با این حال ارتباط خلافت عباسی با او در اواخر دوران حکومت به دشمنی گرایید. عمرو در حمله به تصرفات اسماعیل [[سامانیان|سامانی]] شکست خورد و به اسارت درآمد و به بغداد فرستاده شد و در زندان خلیفه درگذشت.<ref> ملک شاه حسین، احیاء الملوک، ص۶۱-۶۳</ref> | ||
بعد از درگذشت | بعد از درگذشت عمرو تعداد دیگری از خاندان صفاری در نواحی شرقی و جنوبی ایران حکومت کردند. در این دوران با قدرت یابی [[سامانیان]]، قدرت صفاریان به افول نهاد و مدتی را تحت نظارت سامانیان حکومت کردند، با این حال حکومت محلی خاندان صفاری در سیستان تا سال ۳۹۳ق که محمود غزنوی، سیستان را به تصرف خود در آورد، ادامه یافت.<ref>نک: باسورث، سلسلههاى اسلامى جديد راهنماى گاهشمارى و تبارشناسى، ص۳۳۴-۳۳۵</ref> | ||
==صفاریان و تشیع== | ==صفاریان و تشیع== | ||