مذاهب چهارگانه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از علل گرایش مردم و حاکمان به مذاهب چهارگانه اهل سنت، موفقیت پیشوایان آن در تربیت شاگردان برجسته و ممتاز در جامعه بود که توانستند. شاگردان هر کدام توانستند مذاهب فقهی استادان خود را ترویج کنند، به نحوی که احکام و مقررات اسلامی تلقی شود و فقهای بعدی نیز مجبور به تقلید از آنان شوند.<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقهاء، ۱۳۹۲ش، ص۹۶.</ref> فقهاء همچنین حکم کردند که تبعیت از مذاهب چهارگانه مجاز است و تبعیت از مذاهب دیگر مجاز نیست.<ref>المقریزی، الخطط المقریزیه، ۱۹۹۷م، ج۳، ص۳۹۰.</ref> همچنین وجود طرفداران بسیار و تعصبات آنان، از عوامل مهم تثبیت مذاهب چهارگانه دانسته شده است.<ref name=":6">جناتی، «ادوار اجتهاد»، ص۴۵.</ref> توجه ویژه به نوشتن و کِتابت آراء و نظرات، دلیل دیگری برای تثبیت مذاهب چهارگانه بیان شده است. بر همین اساس برخی معتقدند نگارش نظرات فقهی موجب حفظ مذاهب شده و حاکمان موجب گسترش مذاهب شده‌اند.<ref>[http://www.ibnamin.com/4_sects.htm «كیف ولماذا أصبحت المذاهب أربعة عند أهل السنة؟»]</ref>