Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
طاهریان: تفاوت میان نسخه‌ها
←حکومت طاهریان در خراسان
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==حکومت طاهریان در خراسان== | ==حکومت طاهریان در خراسان== | ||
نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان بزرگ|خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. او در ۱۵۹ق در پوشنگ | نخستین فرد از خاندان طاهریان که بر [[خراسان بزرگ|خراسان]] حاکم شد، طاهر بن حسین ملقب به ذوالیمینین بود. او در [[سال ۱۵۹ هجری قمری|۱۵۹ق]] در پوشنگ به دنیا آمد.<ref> اکبری، تاریخ حکومت طاهریان از آغاز تا انجام، ص۷۹.</ref>{{یادداشت|پوشنگ در ولایت هرات افغانستان قرار دارد}} طاهر بن حسین یکی از سرداران مامون بود که نقش موثری در پیروزی او بر برادرش امین و تصرف [[عراق]] داشت. بعد از اینکه مامون مرکز [[خلافت]] خود را از خراسان به عراق برد، طاهر بن حسین را حاکم خراسان و شرق ایران کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۸، ص ۵۷۷</ref> | ||
{{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | {{حکومت‌های ایران پس از اسلام}} | ||
حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می‌کردند.<ref>باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ص۴۶؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج۴، ص۳۱</ref> رقبای آنان در شمال، حکومت [[علویان طبرستان]] زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می‌کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در [[سال ۲۵۹ قمری]] با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج۱، ص ۱۹۵</ref> | حکومت طاهریان نخستین حکومت نیمه مستقل در سرزمین ایران بعد از ورود اسلام بود. با اینکه مشروعیت حکومت طاهریان، از سوی خلیفه و قدرت آنان با حکم و اجازه خلیفه بود، اما امارت بر خراسان بین فرزندان طاهر ادامه یافت و آنان در حیطه حکومت خود به استقلال حکمرانی می‌کردند.<ref>باسورث، سلسله‌های اسلامی جدید، ص۴۶؛ ملایری، تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال، ج۴، ص۳۱</ref> رقبای آنان در شمال، حکومت [[علویان طبرستان]] زیدی بودند و در جنوب صفاریان بودند که در آغاز بر سیستان حکومت می‌کردند و سپس قلمروی خود را به خراسان گسترش دادند و در [[سال ۲۵۹ قمری]] با شکست طاهریان، جانشین آنان شدند.<ref>منهاج الدین سراج، طبقات ناصری، ج۱، ص ۱۹۵</ref> | ||