کاربر ناشناس
طاهریان: تفاوت میان نسخه‌ها
←شواهدی بر شیعه بودن طاهریان
imported>Kmhoseini |
imported>Kmhoseini |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
===شواهدی بر شیعه بودن طاهریان=== | ===شواهدی بر شیعه بودن طاهریان=== | ||
بر اساس گزارشی مشهور، طاهر بن حسین در روز آخر زندگی خود، در سال 207 هجری نام مامون را از خطبه انداخت<ref>گردیزی، زین الاخبار، ص297</ref> و بر اساس برخی روایات، به همین دلیل در همان شب طاهر را زهر خوراندند و به قتل رساندند.<ref>یعقوبی، البلدان، ص 142؛ تتوی، تاریخ الفی، ج2، ص1484</ref> بر اساس گزارش برخی از منابع متاخر طاهر بن حسین نه تنها نام مامون را از خطبه انداخت بلکه در عوض به نام قاسم بن علی یکی از نوادگان امام سجاد(ع) خطبه خواند.<ref>بناکتی، روضه الالباب، ص 160؛ رحمتی، بررسی نقش تشیع در قیام طاهر، ص205</ref> | بر اساس گزارشی مشهور، طاهر بن حسین در روز آخر زندگی خود، در سال 207 هجری نام مامون را از خطبه انداخت<ref>گردیزی، زین الاخبار، ص297</ref> و بر اساس برخی روایات، به همین دلیل در همان شب طاهر را زهر خوراندند و به قتل رساندند.<ref>یعقوبی، البلدان، ص 142؛ تتوی، تاریخ الفی، ج2، ص1484</ref> بر اساس گزارش برخی از منابع متاخر طاهر بن حسین نه تنها نام مامون را از خطبه انداخت بلکه در عوض به نام قاسم بن علی یکی از نوادگان امام سجاد(ع) خطبه خواند.<ref>بناکتی، روضه الالباب، ص 160؛ رحمتی، بررسی نقش تشیع در قیام طاهر، ص205</ref> | ||
نویسندگان طرفدار نظریه شیعه بودن طاهر بن حسین، افزون بر این روایت، که دلیل اصلی نویسندگان در انتساب تشیع به طاهریان است، شواهدی دیگری از زندگی طاهر بن حسین مطرح کرده اند از جمله اینکه او پیوندهای خانوادگی با شیعیان داشت و هنگامی که امام رضا به خراسان آمد دیداری با آن حضرت داشت و او را احترام کرد و با او بیعت نمود.<ref>رحمتی، ص 201-202</ref> | نویسندگان طرفدار نظریه شیعه بودن طاهر بن حسین، افزون بر این روایت، که دلیل اصلی نویسندگان در انتساب تشیع به طاهریان است، شواهدی دیگری از زندگی طاهر بن حسین مطرح کرده اند از جمله اینکه او پیوندهای خانوادگی با شیعیان داشت و هنگامی که امام رضا به خراسان آمد دیداری با آن حضرت داشت و او را احترام کرد و با او بیعت نمود.<ref>رحمتی، ص 201-202</ref> | ||
درباره علاقه سایر طاهریان به شیعیان نیز شواهدی در منابع تاریخی وجود دارد. از جمله اینکه برخی گفته اند سلیمان بن عبدالله بن طاهر که فرمانده نبرد با حسن بن زید علوی بود به دلیل تمایل به علویان در این جنگ سستی کرد و از حسن بن زید شکست خورد. | درباره علاقه سایر طاهریان به شیعیان نیز شواهدی در منابع تاریخی وجود دارد. از جمله اینکه برخی گفته اند سلیمان بن عبدالله بن طاهر که فرمانده نبرد با حسن بن زید علوی بود به دلیل تمایل به علویان در این جنگ سستی کرد و از حسن بن زید شکست خورد.<ref>ابن خلدون، تاریخ، ج3، ص 357-358</ref> | ||
بر اساس | بر اساس گزارشی دیگر، زمانی از عبدالله بن طاهر نزد مامون سعایت کردند و از علاقه او به اولاد علی(ع) سخن راندند و مامون برای اینکه او را امتحان کند، جاسوسی را نزد عبدالله فرستاد که او را به امامت قاسم بن ابراهیم بن طباطبا دعوت کند اما عبدالله بن طاهر از خیانت به مامون امنتاع کرد.<ref>ابن اثیر، الکامل، ج6، ص 402</ref> برخی این داستان را دلیلی بر شیعه نبودن طاهریان دانسته اند<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص 270</ref> اما نقل چنین حکایتی به خودی خود نشان دهنده وجود شایعاتی درباره تشیع طاهریان دارد. | ||
===شواهدی بر شیعه نبودن طاهریان=== | ===شواهدی بر شیعه نبودن طاهریان=== | ||