Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
imported>Safaei |
|||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
سفیان بن سعید بن مسروق ثوری، [[فقیه]] و از علمای [[اهل حدیث]] در سال۹۷ق در زمان [[سلیمان بن عبدالملک]] در [[کوفه]] متولد شد.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۶، ص۳۷۱.</ref> در زمان حیاتش چندین بار به [[بغداد]] سفر کرد. اولین مجلس نقل حدیثش را در نیشابور برگزار کرد. احتمال دارد که او چند مرتبه دیگر نیز به [[خراسان]] سفر کرده باشد.<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۹، ص۱۵۳.</ref> | سفیان بن سعید بن مسروق ثوری، [[فقیه]] و از علمای [[اهل حدیث]] در سال۹۷ق در زمان [[سلیمان بن عبدالملک]] در [[کوفه]] متولد شد.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۶، ص۳۷۱.</ref> در زمان حیاتش چندین بار به [[بغداد]] سفر کرد. اولین مجلس نقل حدیثش را در نیشابور برگزار کرد. احتمال دارد که او چند مرتبه دیگر نیز به [[خراسان]] سفر کرده باشد.<ref>خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۹، ص۱۵۳.</ref> | ||
[[مهدی عباسی]] سفیان را احضار کرد؛ اما او به [[مکه]] رفت. مدتی مخفیانه در مکه ماند. سپس به سمت [[بصره]] فرار کرد و در آن جا مخفیانه زندگی کرد و جز برای برخی از [[اهل حدیث]] خودش را نشان نمیداد. بعد از مدتی از ترس شناخته شدن چند منزل عوض کرد. در بصره حماد بن زید با او درباره دوری کردنش از [[سلطان]] صحبت کرد و به او گفت که دوری از سلطان از اعمال اهل بدعت است. سفیان نامهای به مهدی عباسی نوشت و مهدی نیز در جواب، او را به اطاعت و نزدیکی خودش فراخواند. سفیان تصمیم گرفت تا به [[بغداد]] برود؛ اما پیش از رفتن تب کرد، مریض شد و در ماه شعبان سال ۱۶۱ق در دوره خلافت [[مهدی عباسی]] در [[بصره]] از دنیا رفت.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری،۱۴۰۵ق، ج۶، ص۳۷۳ - ۳۷۱.</ref> | [[مهدی عباسی]] سفیان را احضار کرد؛ اما او به [[مکه]] رفت. مدتی مخفیانه در مکه ماند. سپس به سمت [[بصره]] فرار کرد و در آن جا مخفیانه زندگی کرد و جز برای برخی از [[اهل حدیث]] خودش را نشان نمیداد. بعد از مدتی از ترس شناخته شدن چند منزل عوض کرد. در بصره حماد بن زید با او درباره دوری کردنش از [[سلطان]] صحبت کرد و به او گفت که دوری از سلطان از اعمال اهل بدعت است. سفیان نامهای به مهدی عباسی نوشت و مهدی نیز در جواب، او را به اطاعت و نزدیکی خودش فراخواند. سفیان تصمیم گرفت تا به [[بغداد]] برود؛ اما پیش از رفتن تب کرد، مریض شد و در ماه شعبان [[سال ۱۶۱ هجری قمری|سال ۱۶۱ق]] در دوره خلافت [[مهدی عباسی]] در [[بصره]] از دنیا رفت.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری،۱۴۰۵ق، ج۶، ص۳۷۳ - ۳۷۱.</ref> | ||
او قبل از مرگش وصیت کره بود تا کتابهایش را از بین ببرند. بنابراین پس از مرگش کتابهایش را آتش زدند و از بین بردند.<ref>ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ص۳۱۵.</ref> از او خاندانی به جا نمانده است. تنها پسرش که مبارک نام داشت قبل از خود او از دنیا رفت.<ref>ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ص۳۱۵.</ref> | او قبل از مرگش وصیت کره بود تا کتابهایش را از بین ببرند. بنابراین پس از مرگش کتابهایش را آتش زدند و از بین بردند.<ref>ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ص۳۱۵.</ref> از او خاندانی به جا نمانده است. تنها پسرش که مبارک نام داشت قبل از خود او از دنیا رفت.<ref>ابن ندیم، الفهرست، بیروت، ص۳۱۵.</ref> |