فهرست آیات مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| ۱۶|| وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا{{سخ}}و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم، و[لى آن را] فراموش كرد و براى او عزمى [استوار] نيافتيم.||طه ۱۱۵|| بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]] در تفسیر این آیه، [[خدا]] از [[پیامبران]] بر [[ربوبیت]] خود، [[نبوت خاصه|نبوت پیامبر اسلام]] و [[امامت امامان شیعه]] و نیز به مهدی که به وسیله او برای دینش یاری می‌گیرد، دولتش را به سبب او آشکار می‌سازد و از دشمنانش انتقام می‌گیرد، پیمان گرفت.<ref> صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۷۰.</ref> | | ۱۶|| وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا{{سخ}}و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم، و[لى آن را] فراموش كرد و براى او عزمى [استوار] نيافتيم.||طه ۱۱۵|| بر پایه روایتی از [[امام باقر(ع)]] در تفسیر این آیه، [[خدا]] از [[پیامبران]] بر [[ربوبیت]] خود، [[نبوت خاصه|نبوت پیامبر اسلام]] و [[امامت امامان شیعه]] و نیز به مهدی که به وسیله او برای دینش یاری می‌گیرد، دولتش را به سبب او آشکار می‌سازد و از دشمنانش انتقام می‌گیرد، پیمان گرفت.<ref> صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۷۰.</ref> | ||
|- | |- | ||
| ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام کاظم(ع)]]، صراط سوی (راه میانه) حضرت قائم(ع) دانسته شده و هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۱۷.</ref> | | ۱۷|| قُلْ كُلٌّ مُّتَرَ‌بِّصٌ فَتَرَ‌بَّصُوا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَ‌اطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ{{سخ}}بگو: «همه در انتظارند. پس در انتظار باشيد. زودا كه بدانيد ياران راه راست كيانند و چه كسى راه‌يافته است.» ||طه ۱۳۵||در روایتی از [[امام موسی کاظم علیه‌السلام| امام کاظم(ع)]]، صراط سوی (راه میانه) حضرت قائم(ع) دانسته شده و هدایت مربوط به کسی است که به طاعت او راه یافته باشد.<ref> استرآبادی، تأویل الآیات الظاهره، ۱۴۰۹ق، ص۳۱۷.</ref> | ||
|- | |- | ||
|۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | |۱۸|| وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ{{سخ}}و روز جزا را دروغ مى‌شمرديم، تا مرگ ما در رسيد».||[[سوره مدثر|مدثر]] ۴۶-۴۷|| یوم الدین به روز قائم و یقین به روز [[ظهور]] حضرت مهدی [[تفسیر]] شده است.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۶۵۸.</ref> | ||