خطبه امام حسین در روز عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

این خطبه در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]] نقل شده‌است. از منابع شیعه می‌توان به [[ارشاد مفید|ارشاد]]<ref>ارشاد، ج‌۲، ص: ۹۶</ref> و [[اعلام الوری باعلام الهدی (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>إعلام الوری(ط - القدیمة)، النص، ص: ۲۴۱</ref> [[الدر النظیم|الدر النظیم]] شامی<ref> الدرالنظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، ص: ۵۵۲</ref>اشاره کرد. در [[لهوف]]<ref>اللهوف، ص: ۹۶</ref> و [[مثیر الاحزان و منیر سبل الاشجان (کتاب)|مثیر الاحزان]] [[ابن نما حلی|ابن نما]]<ref>مثیر الأحزان، ص: ۵۴</ref> نیز با تغییراتی این خطبه دیده می‌شود

طبری،<ref>تاریخ الطبری،ج‌۵،ص:۴۲۵</ref>ابن اثیر<ref>الکامل،ج‌۴،ص:۶۱</ref> و ابن جوزی<ref>المنتظم،ج‌۵،ص:۳۳۹</ref>از اهل سنت نیز در کتاب‌های تاریخی خود این خطبه را نقل کرده‌اند.

|آدرس=ارشاد،ج‌۲، ص: ۹۸

فَقَالَ أَیهَا النَّاسُ اسْمَعُوا قَوْلِی وَ لَاتَعْجَلُوا حَتَّی أَعِظَکمْ بِمَا یحِقُّ لَکمْ عَلَی وَ حَتَّی أُعْذِرَ إِلَیکمْ فَإِنْ أَعْطَیتُمُونِی النَّصَفَ کنْتُمْ بِذَلِک أَسْعَدَ وَ إِنْ لَمْ تُعْطُونِی النَّصَفَ مِنْ أَنْفُسِکمْ فَأَجْمِعُوا رَأْیکمْ ثُمَّ '''لا یکنْ أَمْرُکمْ عَلَیکمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَی وَ لاتُنْظِرُونِ'''<ref>یونس، آیه۷۱</ref>'''إِنَّ وَلِیی اللَّهُ الَّذِی نَزَّلَ الْکتابَ وَ هُوَ یتَوَلَّی الصَّالِحِینَ'''ا<ref>عراف، آیه۱۹۶</ref>

(فلمّا سمع أخواته کلامه هذا صحن و بکین، و بکی بناته [و] ارتفعت أصواتهن، فأرسل إلیهن أخاه العباس بن علی و علیا ابنه و قال لهما: سکتاهن فلعمری لیکثرن بکاؤهن.)</small><ref>وقعه الطف، ص۲۰۶</ref>

قالوا له: لم نفعل!<ref>وقعة الطف، ص۲۰۸</ref>

فقال الحسین(ع): أنت أخو أخیک [محمد بن الاشعث] أ ترید ان یطلبک بنو هاشم بأکثر من دم مسلم بن عقیل؟!<ref>وقعه الطف،ص۲۰۹</ref> لَا وَ اللَّهِ لَا أُعْطِیکمْ بِیدِی إِعْطَاءَ الذَّلِیلِ وَ لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِیدِ ثُمَّ نَادَی یا عِبَادَ اللَّهِ '''إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَ رَبِّکمْ أَنْ تَرْجُمُونِ'''<ref>دخان، آیه۴۴</ref> أَعُوذُ بِرَبِّی وَ رَبِّکمْ مِنْ کلِّ مُتَکبِّرٍ لا یؤْمِنُ بِیوْمِ الْحِسابِ.

چون سخن امام به اینجا رسید، صدای گریه و شیون از بعضی زنان و اطفال که صدای امام را می‌شنیدند، بلند شد. لذا امام(ع) سخن خود را قطع کرد و به حضرت [[ابوالفضل العباس|ابوالفضل]] و [[علی‌اکبر پسر امام حسین|علی‌اکبر]] دستور داد، بروید زن‌ها را ساکت کنید، «فلعمری لیکثر بکاؤهن؛ به خدا قسم هنوز گریه‌های بسیاری در پیش دارند.» زنان و کودکان آرام شدند.<ref>وقعه الطف، ص۲۰۶</ref>

پس از آن آیه [[قرآن]] را که داستان [[حضرت موسی |حضرت موسی]] را در برابر لجاجت فرعونیان نقل می‌کند، قرائت فرمود: '''انی عذت بربی و ربکم أن ترجمون'''<ref>دخان، آیه ۲۰ </ref> من به پروردگار خویش و پروردگار شما پناه می‌برم که گفتار مرا قبول نمی‌کنید، پناه می‌برم به پروردگار خود و پروردگار شما از هر شخص متکبر و سرکشی که بروز ایمان نمی‌آورد.» (در این هنگام سخن امام به پایان رسید، شتر خود را خواباند.)

* ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت،‌دار صادر -‌دار بیروت، ۱۳۸۵.

* ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبد القادر عطا و مصطفی عبد القادر عطا، بیروت،‌دار الکتب العلمیة، ط الأولی، ۱۴۱۲.

* ابن طاووس، لهوف علی قتلی الطفوف، ترجمه،فهری زنجانی، جهان، تهران، ۱۳۴۸، چاپ اول.

* ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الاحزان، مدرسه امام مهدی، قم، ۱۴۰۶، چاپ سوم.

* شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، کنگره شیخ مفید، قم، ۱۴۱۳، چاپ اول.

* شامی، یوسف بن حاتم، الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۲۰، چاپ اول.

* طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، اسلامیه، تهران، ۱۳۹۰ق، چاپ سوم.

* طبری، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت،‌دار التراث، ط الثانیة، ۱۳۸۷.