آیه انفاق: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران [[اهل سنت و جماعت| اهل سنت]] درباره [[اسباب نزول| شأن نزول]] آیه انفاق دو نظر داده‌اند؛ عده‌ای از آنان شأن‌نزول آیه را تنها در مورد امام علی(ع) دانسته‌اند.<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۵۲؛ صنعانی، تفسیر عبدالرزاق، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۱۸؛ دینوری، الواضح، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۹۲؛ واحدی، الوجیز، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۹۱؛ جرجانی، درج الدرر، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۳۶۵؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۴۰.</ref> دسته دوم در کنار اشاره به شأن‌نزول آیه در مورد امام علی(ع)، از احتمالات دیگری چون انفاق [[عبدالرحمن بن عوف]]<ref>ماتریدی، تأویلات اهل السنه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۲۶۸؛ ابوحیان، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۰۱.</ref> و [[ابوبکر]]<ref> زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۱۹؛ بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۶۱؛ ابوحیان، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۰۱.</ref> سخن گفته‌اند؛ چنانکه به  [[عبدالرحمن بن عوف]] در کنار امیرمؤمنان(ع) به‌عنوان فردی که در روز، و علی(ع) در شب انفاق می‌کرد، اشاره کرده‌اند<ref>طبرانی، التفسیر الکبیر، ۱۰۰۸م، ج۱، ص۴۹۲-۴۹۳؛ ابن جوزی، زاد المسیر، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۴۶؛ بغوی، تفسیر البغوی، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۸۰.</ref> و یا هر کسی که در راه [[خدا]]<ref> ماوردی، النکت و العیون، بیروت، ج۱، ص۳۴۷.</ref> بدون [[اسراف]] و [[تبذیر]] انفاق می‌کند<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ۳۴۷؛ ابوحیان، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۷۰۱.</ref> و حتی کسانی که به اسب‌های [[جهاد|جهادی]] در راه خدا آذوقه می‌دهند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۱۹؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۷، ص۷۱؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۶۳.</ref>