Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
جز (←موقعیت و ویژگیها) |
جز (←موقعیت و ویژگیها: اصلاح جزیی) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
ربذه نام مکانهای مختلفی بوده است{{یادداشت|ربذه در لغت به معنای سختی و شدت دانسته شده(زبیدی، تاج العروس، بیروت، ج۵، ص۳۶۷؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.) و به همین جهت ریسمان پشمی بر گردن شتر را نیز ربذه میگویند(حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.) و یا در مقابل به معنای سستی در کار نیز گفته شده است.(فراهیدی، کتاب العین، قم، ج۸، ص۱۸۳؛ ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۳، ص۴۹۱.) از مکانی با نام ربذه در مرزهای روم یاد شده است.(حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۷)}} که مهمترین آنها قریهای<ref>زبیدی، تاج العروس، بیروت، ج۵، ص۳۶۷؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.</ref> از آبادیهای [[مدینه]]<ref> حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> با فاصله چهار شب راه از آن<ref>فراهیدی، کتاب العین، قم، ج۸، ص۱۸۳؛ ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۳، ص۴۹۱.</ref> و در سه فرسخی این شهر در مسیر [[مکه]] قرار داشته است.<ref>بغدادی، مراصد الإطلاع، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> برخی قدمت آن را به [[جاهلیت|زمان جاهلیت]] برمیگردانند<ref> حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> و بعد از [[اسلام]] از توقفگاههای حاجیان به شمار آمده است.<ref>اسکندری، الأمکنة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۵۰۰؛ هروی، الإشارات، ۱۴۲۳ق، ص۷۴؛ بغدادی، مراصد الإطلاع، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۰۱؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.</ref> | ربذه نام مکانهای مختلفی بوده است{{یادداشت|ربذه در لغت به معنای سختی و شدت دانسته شده(زبیدی، تاج العروس، بیروت، ج۵، ص۳۶۷؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.) و به همین جهت ریسمان پشمی بر گردن شتر را نیز ربذه میگویند(حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.) و یا در مقابل به معنای سستی در کار نیز گفته شده است.(فراهیدی، کتاب العین، قم، ج۸، ص۱۸۳؛ ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۳، ص۴۹۱.) از مکانی با نام ربذه در مرزهای روم یاد شده است.(حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۷)}} که مهمترین آنها قریهای<ref>زبیدی، تاج العروس، بیروت، ج۵، ص۳۶۷؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.</ref> از آبادیهای [[مدینه]]<ref> حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> با فاصله چهار شب راه از آن<ref>فراهیدی، کتاب العین، قم، ج۸، ص۱۸۳؛ ابن منظور، لسان العرب، بیروت، ج۳، ص۴۹۱.</ref> و در سه فرسخی این شهر در مسیر [[مکه]] قرار داشته است.<ref>بغدادی، مراصد الإطلاع، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> برخی قدمت آن را به [[جاهلیت|زمان جاهلیت]] برمیگردانند<ref> حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> و بعد از [[اسلام]] از توقفگاههای حاجیان به شمار آمده است.<ref>اسکندری، الأمکنة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۵۰۰؛ هروی، الإشارات، ۱۴۲۳ق، ص۷۴؛ بغدادی، مراصد الإطلاع، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۰۱؛ حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۲۴.</ref> | ||
بنابر گزارشهای تاریخی ربذه دارای آب<ref>حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> و مراتعی بوده | بنابر گزارشهای تاریخی ربذه دارای آب<ref>حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶.</ref> و مراتعی بوده<ref>علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۹۱.</ref> که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>صالحی شامی، سبل الهدی، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۳۹؛ مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۷، ص۲۵۹.</ref> و یا [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] آن را به چراگاهی اختصاصی برای شتران [[زکات]] تبدیل کرد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۲۳۲؛ حمیری، الروض المعطار، ۱۹۸۴ق، ص۲۶۶؛ ابن کثیر دمشقی، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۷۳.</ref> و خلفای بعدی نیز آن را گسترش داده تا این که در زمان [[مهدی عباسی]] مراتع آن آزاد شد.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۳۳؛ علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۸۹–۲۹۰.</ref> از مالکیت فرزندان [[زبیر بن عوام]] هم بر این منطقه سخن گفته شده است.<ref>علی، حجاز در صدر اسلام، ۱۳۷۵ش، ص۲۹۰.</ref> | ||
== تبعیدگاه ابوذر غفاری == | == تبعیدگاه ابوذر غفاری == |