لؤلؤ و مرجان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

فصل اول لؤلؤ و مرجان، اخلاص را اولین پله منبر و اولین شرط اساسی قبول آن می‌داند و کسانی که [[منبر]] را وسیله کسب و تجارت خود قرار داده‌‏اند را به شدت محکوم می‌کند و آنان را مصداق ریاکار<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۴۸.</ref>، مستأکل به [[خاندان محمّد (ص)|آل محمد (ع)]]<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۵۲.</ref>، و فروشنده آخرت به دنیا می‌داند. <ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۵۴.</ref> او در مقابل با استناد به روایات، دادن هدایای مالی به [[روضه خوانی|روضه‌خوانان]] را کاری پسندیده ارزیابی می‌کند.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۸۸.</ref>