پرش به محتوا

لؤلؤ و مرجان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶: خط ۳۶:


==انگیزه تالیف==
==انگیزه تالیف==
آنگونه که نویسنده در سرآغاز کتاب آورده است، سید محمد مرتضی جونپوری هندی از علمای [[هند]] از ذاکرین و روضه‌خوانان منطقه [[هند]]، گله و شکایت می‌کند و از محدث نوری درخواست می‌کند تا در این زمینه کتابی تالیف کند. سید مرتضی به محدث گفته است که ذاکرین آن دیار از گفتن [[دروغ]] باکی ندارند و حتی نزدیک به آن است که برخی از آن‌ها برای گریاندن مومنین گفتن [[دروغ]] را جایز و مباح بدانند. محدث نوری می‌گوید: «سید مرتضی تصور کرده است این روال فقط در منطقه هند جاری است در حالی که این روال در [[عتبات]] نیز دیده می‌شود.» وی از علما بخاطر اینکه عرصه [[روضه خوانی|روضه‌خوانی]] را به حال خود رها کرده‌اند انتقاد می کند.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۲۹.</ref>
آنگونه که نویسنده در سرآغاز کتاب آورده است، سید محمد مرتضی جونپوری هندی از علمای [[هند]] از ذاکرین و روضه‌خوانان منطقه [[هند]]، گله و شکایت می‌کند و از محدث نوری درخواست می‌کند تا در این زمینه کتابی تالیف کند. سید مرتضی به محدث گفته است که ذاکرین آن دیار از گفتن [[دروغ]] باکی ندارند و حتی نزدیک به آن است که برخی از آن‌ها برای گریاندن مومنین گفتن [[دروغ]] را جایز و مباح بدانند. محدث نوری می‌گوید: «سید مرتضی تصور کرده است این روال فقط در منطقه هند جاری است در حالی که این روال در [[عتبات]] نیز دیده می‌شود.» وی از علما بخاطر اینکه عرصه [[روضه خوانی|روضه‌خوانی]] را به حال خود رها کرده‌اند انتقاد می کند.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۲۹.</ref>


==مقدمه کتاب==
==مقدمه کتاب==
مقدمه کتاب به بیان فضیلت گریستن و گریاندن در عزای [[امام حسین (ع)]] اشاره می‌کند:
مقدمه کتاب به بیان فضیلت گریستن و گریاندن در عزای [[امام حسین (ع)]] اشاره می‌کند:
:::::«مخفی نماند که گریانیدن مؤمنین و واداشتن ایشان به گریستن و ناله کردن بر مصائب وارده بر حضرت ابی عبدالله(ع) و سایر [[اهل بیت (ع)]] به خواندن مراثی و ندبه کردن و ذکر کیفیت آن مصایب و ذکر کیفیت آن مصایب، از عبادات ممدوحه مستحسنه است که برای آن ثواب‌های جزیله و اجرهای جمیله مقرر فرمود.»<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۳۳.</ref>
:::::«مخفی نماند که گریانیدن مؤمنین و واداشتن ایشان به گریستن و ناله کردن بر مصائب وارده بر حضرت ابی عبدالله(ع) و سایر [[اهل بیت (ع)]] به خواندن مراثی و ندبه کردن و ذکر کیفیت آن مصایب و ذکر کیفیت آن مصایب، از عبادات ممدوحه مستحسنه است که برای آن ثواب‌های جزیله و اجرهای جمیله مقرر فرمود.»<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۳۳.</ref>
بدنه کتاب به دو شرط اساسی قبول این عبادت، به عنوان دو پله منبر، یعنی اخلاص و صدق می‌پردازد<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۴۱.</ref> و در پایان، ناپسندی گوش دادن به اخبار دروغ و تکلیف شرعی در قبال دروغگویان اهل منبر را یادآور می‌شود.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۲۷۱.</ref>
بدنه کتاب به دو شرط اساسی قبول این عبادت، به عنوان دو پله منبر، یعنی اخلاص و صدق می‌پردازد<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۴۱.</ref> و در پایان، ناپسندی گوش دادن به اخبار دروغ و تکلیف شرعی در قبال دروغگویان اهل منبر را یادآور می‌شود.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۲۷۱.</ref>


===فصل اول===
===فصل اول===
فصل اول لؤلؤ و مرجان، اخلاص را اولین پله منبر و اولین شرط اساسی قبول آن می‌داند و کسانی که [[منبر]] را وسیله کسب و تجارت خود قرار داده‌‏اند را به شدت محکوم می‌کند و آنان را مصداق ریاکار<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۴۸.</ref>، مستأکل به [[خاندان محمّد (ص)|آل محمد (ع)]]<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۵۲.</ref>، و فروشنده آخرت به دنیا می‌داند. <ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۵۴.</ref> او در مقابل با استناد به روایات، دادن هدایای مالی به [[روضه خوانی|روضه‌خوانان]] را کاری پسندیده ارزیابی می‌کند.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۸۸.</ref>
فصل اول لؤلؤ و مرجان، اخلاص را اولین پله منبر و اولین شرط اساسی قبول آن می‌داند و کسانی که [[منبر]] را وسیله کسب و تجارت خود قرار داده‌‏اند را به شدت محکوم می‌کند و آنان را مصداق ریاکار<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۴۸.</ref>، مستأکل به [[خاندان محمّد (ص)|آل محمد (ع)]]<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۵۲.</ref>، و فروشنده آخرت به دنیا می‌داند. <ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۵۴.</ref> او در مقابل با استناد به روایات، دادن هدایای مالی به [[روضه خوانی|روضه‌خوانان]] را کاری پسندیده ارزیابی می‌کند.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۸۸.</ref>


===فصل دوم===
===فصل دوم===
دومین پله منبر و دومین شرط اساسی آن، راستگویی است که در فصل دوم کتاب از آن بحث شده است. این فصل بیش از نیمی از حجم کتاب را به خود اختصاص داده است. هدف اساسی مؤلف در این‏جا، جلوگیری از ذکر حکایات بدون مدرکی است که به خصوص در واقعه عاشورا به کثرت نقل می‌شود و اهل منبر برای گرم کردن مجلس و هر چه بیشتر سوزناک جلوه دادن مصایب اهل بیت(ع) به ذکر آن می‌پردازند.
دومین پله منبر و دومین شرط اساسی آن، راستگویی است که در فصل دوم کتاب از آن بحث شده است. این فصل بیش از نیمی از حجم کتاب را به خود اختصاص داده است. هدف اساسی مؤلف در این‏جا، جلوگیری از ذکر حکایات بدون مدرکی است که به خصوص در واقعه عاشورا به کثرت نقل می‌شود و اهل منبر برای گرم کردن مجلس و هر چه بیشتر سوزناک جلوه دادن مصایب اهل بیت(ع) به ذکر آن می‌پردازند.


نویسنده، این فصل را با ستایش راستگویی و مذمت دروغگویی آغاز می‌کند و به اخبار اهل بیت در مدح صداقت اشاره می‌کند. در هر قسمت به ذکر گروه‏‌های مختلف احادیث می‌‌پردازد.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۹۴-۱۰۲.</ref> پس از آن، اقسام دروغ و احکام هر یک را با دیدگاهی فقیهانه بررسی می‌کند.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۱۰۴-۱۳۰.</ref> در ادامه به ذکر بزرگی [[گناه]] [[دروغ]] بستن بر خداوند و معصومین(ع) می‌پردازد<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۱۳۲-۱۴۲.</ref> و به صورت تفصیلی انواع دروغ را شمرده و حکم هر یک از آنها را بیان می‌کند.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۱۴۳-۲۶۷.</ref>
نویسنده، این فصل را با ستایش راستگویی و مذمت دروغگویی آغاز می‌کند و به اخبار اهل بیت در مدح صداقت اشاره می‌کند. در هر قسمت به ذکر گروه‏‌های مختلف احادیث می‌‌پردازد.<ref>حاجی نوری،۱۳۸۸،ص۹۴-۱۰۲.</ref> پس از آن، اقسام دروغ و احکام هر یک را با دیدگاهی فقیهانه بررسی می‌کند.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۴-۱۳۰.</ref> در ادامه به ذکر بزرگی [[گناه]] [[دروغ]] بستن بر خداوند و معصومین(ع) می‌پردازد<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۱۳۲-۱۴۲.</ref> و به صورت تفصیلی انواع دروغ را شمرده و حکم هر یک از آن‌ها را بیان می‌کند.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۱۴۳-۲۶۷.</ref>


==کتاب از دیدگاه دیگران==
==کتاب از دیدگاه دیگران==
خط ۵۹: خط ۵۹:


==سال انتشار و چاپ‌های مختلف==
==سال انتشار و چاپ‌های مختلف==
لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان، آخرین کتاب [[محدث نوری]] است که یک سال پیش از درگذشت او در سال ۱۳۱۹ق (۱۲۸۰ ش) نوشته شده است. این کتاب در [[ایران]] و [[هند]] بارها چاپ شده  و ترجمه آن به زبان اردو، با ترجمه سید سعید حیدر زیدی در سال ۱۴۱۸ ق در [[پاکستان]]، با نام آداب اهل منبر، در ۳۵۰ صفحه انتشار یافته است. ترجمه عربی لؤلؤ و مرجان، با نام اللؤلؤ و المرجان فی آداب اهل المنبر، در ۲۹۳ صفحه، با ترجمه ابراهیم البدوی و در سال ۱۴۲۳ ق در [[بیروت]] چاپ شده است.<ref>محمد صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی، ص ۸۵.</ref>
لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان، آخرین کتاب [[محدث نوری]] است که یک سال پیش از درگذشت او در سال ۱۳۱۹ق (۱۲۸۰ش) نوشته شده است. این کتاب در [[ایران]] و [[هند]] بارها چاپ شده  و ترجمه آن به زبان اردو، با ترجمه سید سعید حیدر زیدی در سال ۱۴۱۸ ق در [[پاکستان]]، با نام آداب اهل منبر، در ۳۵۰ صفحه انتشار یافته است. ترجمه عربی لؤلؤ و مرجان، با نام اللؤلؤ و المرجان فی آداب اهل المنبر، در ۲۹۳ صفحه، با ترجمه ابراهیم البدوی و در سال ۱۴۲۳ق در [[بیروت]] چاپ شده است.<ref>صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی، ۱۳۸۵ش، ص۸۵.</ref>


== جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته==
خط ۶۹: خط ۶۹:
==منابع==
==منابع==
*نوری، میرزا حسین، لؤلؤ و مرجان، تهران، ۱۳۸۸ش.
*نوری، میرزا حسین، لؤلؤ و مرجان، تهران، ۱۳۸۸ش.
*محمد صحتی سردرودی، عاشوراپژوهی؛ با نگاهی به تحریف‌شناسی تاریخ امام حسین، انتشارات خادم الرضا، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
*صحتی سردرودی، محمد، عاشوراپژوهی؛ با نگاهی به تحریف‌شناسی تاریخ امام حسین، انتشارات خادم الرضا، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
*[http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/69354/1 کتابخانه دیجیتالی تبیان].
*[http://library.tebyan.net/fa/Viewer/Text/69354/1 کتابخانه دیجیتالی تبیان].
*[http://mortezamotahari.com/fa/BookView.html?BookID=385&BookArticleID=128409 پایگاه جامع اطلاع رسانی استاد مطهری].
*[http://mortezamotahari.com/fa/BookView.html?BookID=385&BookArticleID=128409 پایگاه جامع اطلاع‌رسانی استاد مطهری].


{{کتاب شناسی عاشورا}}
{{کتاب شناسی عاشورا}}
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۴۶

ویرایش