ابوطالب: تفاوت میان نسخهها
جز
اصلاح درجهبندی: شناسه
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) (اشاره به یکی بودن مادر عبدالله و ابوطالب) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح درجهبندی: شناسه) |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''عبد مَناف بْن عَبْدُالْمُطلب بن هاشم''' معروف به '''ابوطالب'''، پدر [[امام علی(ع)]]، عموی [[پیامبر اسلام]] و از بزرگان [[مکه]] و طایفه [[بنیهاشم]] است. او منصب [[سقایة الحاج]] را بر عهده داشت و پس از وفات پدرش [[عبدالمطلب]]، | '''عبد مَناف بْن عَبْدُالْمُطلب بن هاشم''' معروف به '''ابوطالب'''، پدر [[امام علی(ع)]]، عموی [[پیامبر اسلام]] و از بزرگان [[مکه]] و طایفه [[بنیهاشم]] است. او در دوره کوتاهی منصب [[سقایة الحاج]] را بر عهده داشت و پس از وفات پدرش [[عبدالمطلب]]، سرپرست برادرزادهاش [[محمد(ص)]] بود و در ماجرای رسالت پیامبر(ص) به شدت از او حمایت کرد. | ||
[[ایمان ابوطالب]] به اسلام، از موارد مورد بحث بین [[شیعه]] و برخی از [[اهل سنت]] بوده است. استدلالهای تاریخی و روایی بسیاری مبنی بر مسلمانبودن و ایمان او به پیامبر اسلام وجود دارد. اشعار و قصایدی به ابوطالب نسبت داده شده که در دیوان او جمعآوری شده است. او در [[۲۶ رجب]] سال دهم بعثت درگذشت و در [[قبرستان حجون]] به خاک سپرده شد. | |||
== تبارنامه == | == تبارنامه == | ||
خط ۶۳: | خط ۶۵: | ||
== جایگاه اجتماعی، حرفه و ویژگیها == | == جایگاه اجتماعی، حرفه و ویژگیها == | ||
ابوطالب دو منصب رفادت (مهمانداری حاجیان) و [[سقایت حاجیان|سقایت]] (آبرسانی به حاجیان) را در مکه بر عهده داشت.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۳.</ref> وی بازرگان بود و عطر و گندم خرید و فروش میکرد.<ref>ابن قتیبه، المعارف، دار المعارف، ص۵۷۵.</ref> | ابوطالب در مدت کوتاهی، دو منصب رفادت (مهمانداری حاجیان) و [[سقایت حاجیان|سقایت]] (آبرسانی به حاجیان) را در مکه بر عهده داشت.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۳.</ref> وی بازرگان بود و عطر و گندم خرید و فروش میکرد.<ref>ابن قتیبه، المعارف، دار المعارف، ص۵۷۵.</ref> | ||
بنابر روایتی از امیر مؤمنان(ع) و آنچه مورخان درباره ابوطالب گفتهاند: وی با وجود تهیدستی، عزیز و بزرگ [[قریش]] و دارای هیبت، وقار و حکمت بود.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۴؛ قمی، الکنی و الالقاب، مکتبة الصدر، ج۱، ص۱۰۸ و ۱۰۹.</ref> درباره جود و سخاوت او گفتهاند: روزهایی که او اطعام میداد، کسی از [[قریش]] اطعام نمیکرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۲۸۸.</ref> وی اولین کسی بود که در [[جاهلیت|عصر جاهلی]]، سوگند را در شهادت اولیای دم بنا نهاد و بعدها اسلام آن را امضا نمود.<ref>نسایی، سنن نسایی، ۱۳۴۸ق، ج۸، ص۲ – ۴.</ref> بنابر نقل [[حلبی]] او بنا بر شیوه پدرش، [[شراب]] را بر خود [[حرام]] کرده بود.<ref>حلبی، السیره الحلبیه، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۸۴.</ref> | بنابر روایتی از امیر مؤمنان(ع) و آنچه مورخان درباره ابوطالب گفتهاند: وی با وجود تهیدستی، عزیز و بزرگ [[قریش]] و دارای هیبت، وقار و حکمت بود.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۴؛ قمی، الکنی و الالقاب، مکتبة الصدر، ج۱، ص۱۰۸ و ۱۰۹.</ref> درباره جود و سخاوت او گفتهاند: روزهایی که او اطعام میداد، کسی از [[قریش]] اطعام نمیکرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۲۸۸.</ref> وی اولین کسی بود که در [[جاهلیت|عصر جاهلی]]، سوگند را در شهادت اولیای دم بنا نهاد و بعدها اسلام آن را امضا نمود.<ref>نسایی، سنن نسایی، ۱۳۴۸ق، ج۸، ص۲ – ۴.</ref> بنابر نقل [[حلبی]] او بنا بر شیوه پدرش، [[شراب]] را بر خود [[حرام]] کرده بود.<ref>حلبی، السیره الحلبیه، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۸۴.</ref> |