پرش به محتوا

ناصبی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۹۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸
جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری)
خط ۲۲: خط ۲۲:
* [[لعن امام علی|لعن امام علی(ع)]]<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>
* [[لعن امام علی|لعن امام علی(ع)]]<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>
* فاسق دانستن امام علی<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>
* فاسق دانستن امام علی<ref>مالکی، انقاذ التاریخ الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ص۲۹۸.</ref>
* جنگ با اهل بیت(ع)
* جنگ با اهل بیت(ع)<ref> معلم، النصب و الناصبی، ۱۴۱۸ق، ص۳۸.</ref>
* دشمنی با دوستداران اهل بیت؛ در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر محبتشان به اهل بیت باشد.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref>  
* دشمنی با دوستداران اهل بیت؛ در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر محبتشان به اهل بیت باشد.<ref> شهید ثانی، روض الجنان، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۴۲۰.</ref>  
*دشمنی با [[شیعه|شیعیان]].<ref>ابن ادریس حلی، اجوبة مسائل و رسائل، ۱۴۲۹ق، ص۲۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر پیرویشان از اهل بیت باشد.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
*دشمنی با [[شیعه|شیعیان]].<ref>ابن ادریس حلی، اجوبة مسائل و رسائل، ۱۴۲۹ق، ص۲۲۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۶۴.</ref> در صورتی که دشمنی با آنان به خاطر پیرویشان از اهل بیت باشد.<ref> طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۷۴.</ref>
خط ۴۸: خط ۴۸:
در منابع برخی افراد به عنوان ناصبی یاد شده است؛
در منابع برخی افراد به عنوان ناصبی یاد شده است؛
* [[معاویه بن ابی‌سفیان]]؛ ابن ابی‌الحدید از جاحظ نقل کرده که معاویه در پایان خطبه‌های [[نماز جمعه]] علی(ع) را لعن می‌کرد و می‌گفت این امر آن قدر باید گسترش یابد تا کسی فضیلتی از علی نقل نکند.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref>
* [[معاویه بن ابی‌سفیان]]؛ ابن ابی‌الحدید از جاحظ نقل کرده که معاویه در پایان خطبه‌های [[نماز جمعه]] علی(ع) را لعن می‌کرد و می‌گفت این امر آن قدر باید گسترش یابد تا کسی فضیلتی از علی نقل نکند.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref>
* [[عثمانیه]]؛ کسانی که به خاطر غلو در محبت عثمان به تنقیص امام علی روی آوردند.<ref>ابن حجر، فتح الباری، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۱۳.</ref> و براین باور بودند که امام علی عثمان را به قتل رسانده یا به این امر کمک کرده است.{{مدرک}}  از این رو از بیعت با او سر باززدند.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۴۳۰.</ref> ابن حجر نواصب را گروهی معرفی کرده که اعتقاد دارند که امام علی، عثمان را به قتل رسانده یا در قتل او کمک کرده است.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۸، ص۴۵۸.</ref>
* [[عثمانیه]]؛ کسانی که به خاطر غلو در محبت عثمان به تنقیص امام علی روی آوردند.<ref>ابن حجر، فتح الباری، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۱۳.</ref> و براین باور بودند که امام علی عثمان را به قتل رسانده یا به این امر کمک کرده است.<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹۱.</ref> از این رو از بیعت با او سر باززدند.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۴۳۰.</ref> ابن حجر نواصب را گروهی معرفی کرده که اعتقاد دارند که امام علی، عثمان را به قتل رسانده یا در قتل او کمک کرده است.<ref>ابن حجر، تهذیب التهذیب، دار صادر، ج۸، ص۴۵۸.</ref>
* [[خوارج]]؛ گروهی از سپاه امام علی(ع) در جنگ صفین بودند که علی بن ابیطالب را متهم به کفر کردند و علیه او شوریدند. آنان را به سبب دشمنی با امام علی(ع)، نواصب یا ناصبه نیز خوانده‌اند<ref> مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۲-۱۴۲۵ق، ج۴، قسم ۱، ص۴۲۸.</ref>
* [[خوارج]]؛ گروهی از سپاه امام علی(ع) در جنگ صفین بودند که علی بن ابیطالب را متهم به کفر کردند و علیه او شوریدند. آنان را به سبب دشمنی با امام علی(ع)، نواصب یا ناصبه نیز خوانده‌اند<ref> مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۲-۱۴۲۵ق، ج۴، قسم ۱، ص۴۲۸.</ref>
* [[خلفای بنی‌امیه]]؛ خلفای اموی به جز [[عمر بن عبدالعزیز]]، از سال ۴۱ تا ۹۲ق بر منابر حضرت علی را سب می‌کردند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۳۰۷.</ref>  
* [[خلفای بنی‌امیه]]؛ خلفای اموی به جز [[عمر بن عبدالعزیز]]، از سال ۴۱ تا ۹۲ق بر منابر حضرت علی را سب می‌کردند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۵، ص۴۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۳۰۷.</ref>  
خط ۶۶: خط ۶۶:


== کتاب‌ها==
== کتاب‌ها==
عالمان و محققان شیعه آثاری به صورت مستقل درباره نصب و احکام آن نوشته‌اند. رساله‌هایی در تبیین معنای نصب به [[ابن ادریس]] و [[فاضل مقداد]] منسوب است.<ref>سجادی، واکاوی مفهوم ناصب و محرومیت او از حقوق مدنی در احادیث فقه و امامیه، ص۶۴.</ref> برخی دیگر از آثاری که درباره معنای نصب و ناصبی نوشته شده‌، عبارتند از:
عالمان و محققان شیعه آثاری درباره معنای نصب و احکام آن نوشته‌اند.<ref>ص۵۸۸-۵۹۰. </ref> از جمله:
* النصب و النواصب؛ نوشته محسن معلم به زبان عربی. نویسنده در این کتاب به مباحثی همچون معنای نصب، مصادیق آن،<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۳۱-۳۸.</ref> حکم نواصب<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۶۰۵-۶۲۴.</ref> و آثار درباره نصب<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۵۸۸-۵۹۰.</ref> پرداخته است. او بغض و دشمنی امام علی را معیار ناصبی بودن ذکر کرده<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۳۷.</ref> و از بیش از ۲۵۰ تن به عنوان ناصبی یا متهم به نصب نام برده است.<ref>معلم، النصب و النواصب، ص۲۶۱-۵۲۸.</ref> همچنین نام مناطقی که در گذشته در آنجا نواصب زندگی می‌کرده‌اند در این کتاب آمده است.<ref>معلم، النصب و النواصب، ۱۴۱۸ق، ص۲۴۴-۲۲۹.</ref> این کتاب به وسیله انتشارات دار الهادی در سال ۱۴۱۸ق در بیروت منتشر شده است.<ref>[http://pdf.lib.eshia.ir/94626/1/1  النصب و النواصب]</ref>
*  «الشهاب الثاقب فی بیان معنی النواصب»؛ محدث بحرانی.<ref>بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۴۰۵.</ref>  
*  «الشهاب الثاقب فی بیان معنی النواصب»؛ محدث بحرانی.<ref>بحرانی، الحدائق الناضره، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۴۰۵.</ref>  
* رساله  «اصول الاسلام و الایمان و حکم الناصب و ما یتعلق به» اثر [[وحید بهبهانی]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۷۶.</ref>
* رساله  «اصول الاسلام و الایمان و حکم الناصب و ما یتعلق به» اثر [[وحید بهبهانی]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۷۶.</ref>
* رساله «مال الناصب و انه لیس کل مخالف ناصباً» [[سید عبدالله جزایری]].<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۷۶.</ref>
* رساله «مال الناصب و انه لیس کل مخالف ناصباً» [[سید عبدالله جزایری]].<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۷۶.</ref>
* تمام المنة‌ فی بیان عقیدة النواصب عند اهل السنه؛ حاتم بن عارف عونی
* النصب و النواصب؛ محسن معلم<ref>[http://pdf.lib.eshia.ir/94626/1/1  النصب و النواصب]</ref>
* النصب و النواصب دراسة تاریخیة عقدیة؛ بدر بن ناصر بن محمد العواد


همچنین در عناوین برخی از ردیه‌هایی که عالمان شیعی در نقد آثار مخالفان نوشته‌اند، از تعبیر نواصب استفاده شده است. مصائب النواصب فی الرد علی النواقض الروافض اثر [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۷۶.</ref> و [[النقض (کتاب)|بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض]] اثر [[عبدالجلیل قزوینی]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۳۰.</ref> از این موارد است. کتاب مائة منقبة ابن شاذان که دربردارنده ۱۰۰ حدیث در مناقب ائمه است را کتابخانه حیدریه نجف در یک چاپ با عنوان ایضاح دفائن النواصب، منتشر کرده است.<ref> پاکتچی، ابن شاذان، «دایرة المعارف بزرگ اسلامی» ج۴، ص۱۳۵۹.</ref>
همچنین در عناوین برخی از ردیه‌هایی که عالمان شیعی در نقد آثار مخالفان نوشته‌اند، از تعبیر نواصب استفاده شده است.<ref> معلم، النصب و الناصبی، ۱۴۱۸ق، ص۵۸۸-۵۹۰.</ref> مصائب النواصب فی الرد علی النواقض الروافض اثر [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۷۶.</ref> و [[النقض (کتاب)|بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض]] اثر [[عبدالجلیل قزوینی]]<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۳۰.</ref> از این موارد است. کتاب مائة منقبة ابن شاذان که دربردارنده ۱۰۰ حدیث در مناقب ائمه است را کتابخانه حیدریه نجف در یک چاپ با عنوان ایضاح دفائن النواصب، منتشر کرده است.<ref> پاکتچی، ابن شاذان، «دایرة المعارف بزرگ اسلامی» ج۴، ص۱۳۵۹.</ref> محسن معلم در کتاب النصب و النواصب از ۲۹  اثر درباره نصب و ناصبی نام برده است.<ref> معلم، النصب و الناصبی، ۱۴۱۸ق، ص۵۸۸-۵۹۰.</ref>
 


==پانویس==
==پانویس==
خط ۱۱۵: خط ۱۱۴:
* [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/image/16892/1/199 مغنیه، محمدجواد، الشیعه و الحاکمون، بیروت،  دار الجواد، ۲۰۰۰م.]
* [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/image/16892/1/199 مغنیه، محمدجواد، الشیعه و الحاکمون، بیروت،  دار الجواد، ۲۰۰۰م.]
* مقریزی، احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار فی ذکر الخطط و الآثار، تحقیق: ایمن فؤاد سید، لندن، ۱۴۲۲ـ۱۴۲۵ق/۲۰۰۲ـ۲۰۰۴م.
* مقریزی، احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار فی ذکر الخطط و الآثار، تحقیق: ایمن فؤاد سید، لندن، ۱۴۲۲ـ۱۴۲۵ق/۲۰۰۲ـ۲۰۰۴م.
* معلم، محسن، النصب و النواصب، بیروت، دار الهادی، ۱۴۱۸ق/۱۹۷۷م.
* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی، علی آخوندی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق.
* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی، علی آخوندی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق.
{{پایان}}
{{پایان}}