عبدالملک بن مروان: تفاوت میان نسخه‌ها

از وقایع دیگر زمان عبدالملک، جنگ با دولت [[روم]] بود که به سبب امتناع امپراطور روم از قبول سکه طلای جدیدی که به امر عبدالملک، ضرب شده بود تجدید شد. اگر چه در اوائل [[خلافت]]ش فتوحاتی نصیب او در [[آسیای صغیر]] و [[ارمنستان]] شده بود، ولی این فتوحات از جنبه‌های ارضی، اهمیتی نداشت و زمینه را برای لشگرکشی‌های جانشین عبدالملک فراهم کرد.

در نخستین روزهای حکومت عبدالملک، پادشاه [[روم]] با نقض پیمان صلح با مسلمانان به سرزمین¬های [[شام]] حمله¬ور شد. <ref> همان، ج‏۶، ص۱۵۰ </ref> عبدالملک که خطر [[روم]]یان را احساس کرد، مجبور به پرداخت باج به رومیان شد و مقرر شد هر جمعه هزار دینار به آنان بپردازد. <ref> طبری؛ پیشین، ج‏۶، ص۱۵۰ </ref> پس از فراغت عبدالملک از آشوب¬های داخلی، مسلمانان به سرزمین¬های روم حمله کرده و مناطق زیادی را به تصرف درآوردند. به این ترتیب پیمان صلح نقض شد. <ref> أبو الحسن أحمد بن یحیى البلاذرى (م ۲۷۹) ؛ فتوح البلدان، بیروت، دار و مکتبة الهلال، ۱۹۸۸، ص۱۸۸ </ref>

ادامه و گسترش فتوحات در [[آفریقا]] به عنوان یکی از سیاست‌های راهبردی، در زمان عبدالملک دنبال شد. اتحاد قبایل [[بربر]] و [[روم]] به فرماندهی [[کسیله بن لمزم|کُسَیلَة بن لمزم]] توانستند [[قیروان]] را فتح کنند و [[عقبه بن نافع|عُقبة بن نافع]] را کشتند.

زهیر توانست اتحاد امپراتوری روم و بربر را در نزدیکی [[ممس]] شکست دهد و باکشتن «کسیله» انتقام مرگ عُقبه را گرفت. اما زهیر در جنگ با [[روم]]یها در [[درنه]] کشته شد.

عبدالملک در سال ۷۴ ه‍.ق [[حسان بن نعمان غسانی|حَسّان‌ بن نُعمان بن عَدیّ اَزْدی غَسّانی]] را به فرماندهی [[آفریقا]] منصوب کرد. وی شمال آفریقا را در نوردید و رومیان را که بر آن سرزمین حکومت می¬کردند به عقب راندند.

ابن نعمان، [[قرطاجنه| قَرْطاجنّه]] (يا همان «کارتاژ» كه امروزه به نام شهر «قرطاج» در [[تونس]] مشهور است) را از [[روم]]یان و [[بربر]]ها پس گرفت و به سمت کوه‌های [[اطلس]] پیشروی کرد.

رومی‌ها تجدید نیرو کردند و در غیاب ابن نعمان، قرطاجنّه را تسخیر کردند اما حسن بن نعمان به قرطاجنّه برگشت و امپراتور روم شرقی (بیزانس) [[تیبریوس سوم]] را در جنگ قرطاجنّه شکست داد و رومی‌ها ازتمام آفریقا عقب نشستند و فقط در«[[کوتا]]»<ref> Ceuta </ref> پایگاه داشتند.

در روایتی، رومیان به کمک ناوگان دریایی تلاش کردند قَرْطاجنّه را که نیرومندترین پایگاه نظامی رومی¬ها بود، باز پس بگیرند؛ اما حسان آنان را بیرون راند وبرای اینکه آرزوی¬شان را در بازگشت مجدد ناکام کند آن شهر را کاملا ویران کرد و در شرق آن شهری اسلامی به نام تونس بنا کرد. <ref> شهاب الدین ابو عبد الله یاقوت بن عبد الله الحموى (م ۶۲۶) ؛ معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ط الثانیة، ۱۹۹۵، ج‏۲، ص۶۱ </ref>