کاربر ناشناس
عبدالملک بن مروان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←جنبش شیعیان در عراق
imported>Mgolpayegani جز (←مرگ عبدالملک) |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
===[[قیام توابین]]=== | ===[[قیام توابین]]=== | ||
{{اصلی|قیام توابین}} | {{اصلی|قیام توابین}} | ||
پس از حادثۀ کربلا و شهادت [[امام حسین]] ( | پس از حادثۀ کربلا و شهادت [[امام حسین]] (ع) و اهل بیت و یاران او، بسیاری از شیعیان در کوفه اظهار ندامت و پشیمانی کردند چون فرزند رسول خدا در حالی کشته شد که برای اجابت به دعوت آنها روانۀ کوفه شده بود و کوفیان هنگامی که امام حسین (ع) به یاری آنها نیاز داشت، او را رها کردند. به همین دلیل، شیعیان کوفه خود را مقصّر می‌دانستند و بعد از مرگ [[یزید بن معاویه]] و فرار [[عبیدالله بن زیاد]] از کوفه فضایی فراهم شد تا شیعیانی که به هر دلیلی در واقعه کربلا حاضر نبودند، به خون خواهی امام حسین (ع) قیام کنند. | ||
بسیاری از بزرگان [[شیعه]] نخست جلساتی را به ریاست | بسیاری از بزرگان [[شیعه]] نخست جلساتی را به ریاست سلیمان بن صرد خزاعی در خانۀ او برای شروع قیام و نحوه انجام آن تشکیل دادند و با همدیگر هم قسم شدند تا انتقام خون امامشان را از قاتلین او بگیرند.<ref> ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴ ص۱۶۰ </ref> | ||
سلیمان به آیۀ ۵۴ سوره بقره استناد کرد و در واقع این آیه را به عنوان شعار خود انتخاب کردند. در این آیه آمده است: ﴿یا قَوْمِ إِنَّکمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکمْ بِاتِّخَاذِکمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِکمْ﴾؛ ای قوم من! شما با انتخاب گوساله (برای پرستش) به خودتان ستم کردید! پس توبه کنید؛ و به سوی خالق خود باز گردید!. به همین جهت به اين جنبش [[قیام توابین]] می‌گفتند. | سلیمان به آیۀ ۵۴ سوره بقره استناد کرد و در واقع این آیه را به عنوان شعار خود انتخاب کردند. در این آیه آمده است: ﴿یا قَوْمِ إِنَّکمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکمْ بِاتِّخَاذِکمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِکمْ﴾؛ ای قوم من! شما با انتخاب گوساله (برای پرستش) به خودتان ستم کردید! پس توبه کنید؛ و به سوی خالق خود باز گردید!. به همین جهت به اين جنبش [[قیام توابین]] می‌گفتند. | ||
این گروه، پس از توبه و طلب مغفرت و زیارت قبر | این گروه، پس از توبه و طلب مغفرت و زیارت قبر ابی عبدالله (ع) بر علیه حکومت [[اموی]] قیام کردند.<ref> ابن‌اثیر؛ پیشین، ج۴، ص۱۵۹ </ref> | ||
سلیمان بن صرد خزاعی و [[مسیب بن نجبة فزاری]] با گروهى از شیعیان عراق در جایى به نام [[عین الورده]] به خون خواهى امام حسین (ع) خروج کردند، مردمى بسیار به پیروی ایشان قیام کردند. | |||
مروان بن حکم خلیفه وقت [[دمشق]] نیز عبیدالله بن زیاد را برای سرکوبی ایشان فرستاد و حکومت عراق را به شرط غلبه بر آن به وی داد.<ref> یعقوبی احمد، تاریخ، ج۲، ص۲۵۷، بیروت، دارصادر</ref>. | |||
ابن‌زیاد چون به جزیره رسید از مرگ مروان آگاه شد (۶۵ق /۶۸۵م) | ابن‌زیاد چون به جزیره رسید از مرگ مروان آگاه شد (۶۵ق /۶۸۵م) ولی به پیشروی خود ادامه داد. سلیمان بن صرد در عین الورده اردو زد.<ref> ابوعلی مسکویه احمد، تجارب الامم، ج۲، ص۹۵-۱۱۰، تهران، ۱۳۶۶ش </ref> | ||
ابن زیاد پس از اطلاع از مرگ مروان نامه عبدالملک را دریافت کرد که با تایید توافق ابن زیاد و مروان خواستار ادامه ماموریت ابن زیاد شد.<ref> یعقوبی؛ تاریخ یعقوبی، (م بعد ۲۹۲)، بیروت، دار صادر، بى تا، ج۲، ص۲۵۷ </ref> | |||
عبیدالله به همکاری [[حصین بن نمیر]] با سلیمان | عبیدالله به همکاری [[حصین بن نمیر]] با سلیمان و لشگریانش روبرو شد و در جنگ خونینی که در گرفت (اواخر جمادی الاول ۶۵) سلیمان و یارانش شکست خوردند و کشته شدند.<ref> طبری، تاریخ طبری، ج۷، ص۵۵۷ -۵۶۰ </ref> | ||
===[[قیام مختار]]=== | ===[[قیام مختار]]=== | ||
{{اصلی|قیام مختار}} | {{اصلی|قیام مختار}} | ||