کاربر ناشناس
کابل: تفاوت میان نسخهها
جز
←پیشینه تشیع
imported>Fayaz |
imported>Fayaz جز (←پیشینه تشیع) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==پیشینه تشیع== | ==پیشینه تشیع== | ||
پیشینه حضور [[شیعیان]] در کابل به سده سوم هجری و همزمان با ورود مسلمانان به این شهر میرسد. سکونت [[قزلباشها|قزلباشهای]] شیعه در دوره نادرشاه افشار، موجب تاثیرگذاری سیاسی، فرهنگی، نظامی و اجتماعی [[شیعیان]] در کابل شد. با این حال [[شیعیان]] کابل در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی مورد بیمهری و | پیشینه حضور [[شیعیان]] در کابل به سده سوم هجری و همزمان با ورود مسلمانان به این شهر میرسد. سکونت [[قزلباشها|قزلباشهای]] شیعه در دوره نادرشاه افشار، موجب تاثیرگذاری سیاسی، فرهنگی، نظامی و اجتماعی [[شیعیان]] در کابل شد. با این حال [[شیعیان]] کابل در قرن ۱۸ و ۱۹ میلادی مورد بیمهری و ستمِ شاهان از جمله عبدالرحمان و حبیبالله قرار گرفتند.<ref>محمد وحید شیوانی، ص ۱۳۱.</ref> | ||
در پاییز و زمستان ۱۳۷۱ کابل شاهد رویارویی شورای نظار به رهبری احمد شاه مسعود و حزب اتحاد اسلامی به رهبری عبدالرسول سیاف، با [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] به رهبری [[عبدالعلی مزاری]] بود. این جنگ تلفات و خسارات فراوانی بر جای گذاشت.<ref>شیعیان افغانستان، روابط، جایگاه، جریانها و احزاب، ص ۴۲۲.</ref> در ۲۲ بهمن(دلو) ۱۳۷۲ غرب کابل منطقه شیعهنشین [[منطقه افشار (کابل)|افشار]] از کنترل حزب وحدت خارج شد و سپس نیروهای شورای نظار و حزب اتحاد، وارد مناطق مسکونی شدند و به قتلعام غیرنظامیان، زنان، کودکان و پیران پرداختند، خانهها را آتش زدند و اموال و داراییهای مردم را غارت کردند. <ref>قربانعلی محقق ارزگانی، ص ۲۷۷ و ۲۷۸.</ref> | در پاییز و زمستان ۱۳۷۱ کابل شاهد رویارویی شورای نظار به رهبری احمد شاه مسعود و حزب اتحاد اسلامی به رهبری عبدالرسول سیاف، با [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] به رهبری [[عبدالعلی مزاری]] بود. این جنگ تلفات و خسارات فراوانی بر جای گذاشت.<ref>شیعیان افغانستان، روابط، جایگاه، جریانها و احزاب، ص ۴۲۲.</ref> در ۲۲ بهمن(دلو) ۱۳۷۲ غرب کابل منطقه شیعهنشین [[منطقه افشار (کابل)|افشار]] از کنترل حزب وحدت خارج شد و سپس نیروهای شورای نظار و حزب اتحاد، وارد مناطق مسکونی شدند و به قتلعام غیرنظامیان، زنان، کودکان و پیران پرداختند، خانهها را آتش زدند و اموال و داراییهای مردم را غارت کردند. <ref>قربانعلی محقق ارزگانی، ص ۲۷۷ و ۲۷۸.</ref> |