محمد بن عبدالله بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد بن عبدالله بن جعفر''' از  یاران [[امام حسین(ع)]] که در [[واقعه کربلا]] [[شهید]] شد. او به همراه برادرش [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] نامه پدرشان را به امام حسین(ع) رساند و همراه امام به [[کربلا]] رفت و در [[روز عاشورا]] به دست عامر بن نهشل تیمی به [[شهادت]] رسید. مادر او خوصا بنت خفصه بن ثقف نام داشت اگرچه در برخی منابع مادرش را [[حضرت زینب(س)]] یا کنیز دانسته‌اند.  

پدر او عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب، از [[صحابه پیامبر(ص)]] و جدّ او [[جعفر طیار]] است که رسول خدا(ص) او را به عنوان سرپرست [[مسلمانان]] در [[هجرت به حبشه]] برگزید.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۳۲۳.</ref> مادر او  خوصاء دختر حفصة بن ثقیف معرفی شده است؛<ref>ابی مخنف، مقتل الحسین، ۱۳۶۴ش، ص۲۳۹؛ طبری، تاريخ الأمم و الملوك‏، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۳۵۹؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۹۵-۹۶.</ref> اگرچه برخی منابع مادر او را [[حضرت زینب(س)]]<ref>عماد الدین طبری، کامل بهایی، مکتب مرتضوی، ج۲، ص۳۰۳.</ref> یا کنیز<ref>ابن حبان، الثقات، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۱۱.</ref> دانسته‌اند.

از [[امام سجاد (ع)]] نقل است، پس از آنکه ما از [[مکه]] خارج شدیم، عبدالله بن جعفر نامه‌ای برای امام حسین(ع) نوشت و آن را توسط دو فرزندش محمد و عون خدمت امام فرستاد.<ref>ابی مخنف، مقتل الحسین، ۱۳۶۴ش، ص۶۹؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۳۵۸ق، ج۴، ص۲۹۱.</ref> بر اساس گزارش [[ابن اعثم کوفی]]، عبدالله در این نامه از امام درخواست کرد از عزم خود باز گردد و در مقابل او از [[یزید]] و تمام [[بنی امیه]] برای امام، همراهان و اموالش امان می‌گیرد؛ ولی امام حسین(ع) این پیشنهاد را نپذیرفت.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۶۷.</ref> طبق نقل بلاذری نامه عبدالله در [[ذات عرق]] به دست امام رسید.<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، دارالفکر، ج۳، ص۳۷۷.</ref> عبدالله به فرزندانش سفارش کرد، اگر امام بر حرکت خود به سمت کوفه مصمم است، با او همراه شوند و در کنار او [[جهاد]] کنند.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۸ و ۶۹.</ref>

بعد از واقعه کربلا عبدالله بن جعفر شهادت فرزندانش کنار امام حسین(ع) را از منت‌های [[خدا]] بر خود می‌دانست و همواره خداوند را [[شکر]] می‌گفت که اگر خود نتوانست همراه امام باشد فرزندانش او را یاری کردند.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۴؛ ابی مخنف، مقتل الحسین، ۱۳۶۴ش، ص۲۲۵-۲۲۶؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۳۵۸ق، ج۴، ص۳۵۷.</ref>

*ابن اعثم، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.

*ابن شهرآشوب، محمد بن علی، المناقب، قم‏، نشر علامه‏، ۱۳۷۹ق‏.

*ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تصحیح: جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۹ق.

*ابوالفرج اصفهانى‏، علی بن الحسین، مقاتل الطالبيين‏، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ سوم ۱۴۱۹ق‏.

*شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، قم، چاپ کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.

*طبری، محمد بن جریر، تاريخ الأمم و الملوك‏، بیروت، دار التراث‏، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق‏.

*عماد الدین طبری، حسن بن علی، کامل بهائی، تهران، انتشارات مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.