روضة النبی: تفاوت میان نسخه‌ها

علمای شیعه درباره تعریف روضه بر این باورند که، روضه از دیوار محراب در جنوب که امروزه با نرده‌های فلزی مشخص است آغاز و در شمال، به چهارمین ستون منتهی می‌گردد; یعنی یک ستون علاوه بر آنچه اهل سنت می‌گویند و حد دوم آن در شرق داخل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) و بیت فاطمه زهرا(علیها السلام) است و در سمت غرب برابر منبر شریف می‌باشد

قسمتی از مسجدالنّبی که در ناحیه جنوبِ شرقی (رو به سوی [[قبله]]) مسجد قرار دارد، و حدّ فاصل میان [[منبر]] و قبر [[پیامبر(ص)]] است، به نام «روضه مطهّره» و «روضه شریفه» شناخته می‌شود. این قسمت فضیلت زیادی دارد; چراکه در حدیث رسول خدا(ص) به عنوان روضه‌ای بهشتی معرفی شده است: «مَابَینَ بَیتِی وَ مِنْبَرِی رَوْضَةٌ مِنْ رِیاضِ الْجَنَّةِ وَ مِنْبَرِی عَلَی تُرْعَة مِنْ تُرَعِ الْجَنَّةِ»

افزون بر مرقد مطهّر پیامبر(ص) در بخش شمالی آن، محلّی به عنوان قبر فاطمه زهرا(س) وجود دارد. این محل بنا به نقل‌هایی است که معتقد است حضرت در خانه خودش مدفون است. روایاتی نیز دفن آن حضرت را در بقیع می‌دانند که اهل سنت بیشتر به پذیرش این روایات تمایل دارند.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ۲۱۹</ref>  

به علاوه، در انتهای دیوار شمالی ضریح پیامبر(ص) محراب تهجّد قرار دارد که رسول خدا(ص) در برخی از شب‌ها [[نماز شب]] را در آنجا اقامه می‌کردند. روزگاری محرابی هم در پشت «دکة الآغاوات» که امروزه به خطا «صُفّه» نامیده می‌شود و نام آن سکوی خواجه هاست وجود داشته است.<ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ۲۲۲ـ۲۲۱</ref>