۱۷٬۲۲۰
ویرایش
شرک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اعتقادات شیعه}} | {{اعتقادات شیعه}} | ||
'''شرک'''، به معنای شریک قائل شدن برای [[خدا]]، از [[گناهان کبیره]] است. شرک در برابر [[توحید]] است و عالمان مسلمان همچون توحید آن را به شرک در | '''شرک'''، به معنای شریک قائل شدن برای [[خدا]]، از [[گناهان کبیره]] است. شرک در برابر [[توحید]] است و عالمان مسلمان همچون توحید آن را به شرک در ذات، صفات و افعال و نیز شرک در [[عبادت]] تقسیم کرده‌اند. | ||
شرک بر دو قسم جلی و [[شرک خفی|خفی]] است از شرک جلی در اعتقادات و از شرک خفی در [[اخلاق]] بحث می‌شود. | |||
هواپرستی، حس‌گرایی، شک و تردید و جهالت از عوامل شرک دانسته شده است. همچنین قرآن، [[حبط اعمال]]، محرومیت از آمرزش الهی، داخل شدن در [[بهشت]] و ورود به [[جهنم]] را از پیامدهای شرک به خدا ذکر کرده است. | هواپرستی، حس‌گرایی، شک و تردید و جهالت از عوامل شرک دانسته شده است. همچنین قرآن، [[حبط اعمال]]، محرومیت از آمرزش الهی، داخل شدن در [[بهشت]] و ورود به [[جهنم]] را از پیامدهای شرک به خدا ذکر کرده است. | ||
ابن تیمیه و به تبع او [[وهابیان]] به مسلمانانی که به بزرگان دینی [[توسل|متوسل]] می‌شوند و | ابن تیمیه و به تبع او [[وهابیان]] به مسلمانانی که به بزرگان دینی [[توسل|متوسل]] می‌شوند و از آنان طلب [[شفاعت]] می‌کنند، نسبت مشرک می‌دهند. در حالی‌که آنان توسل به بزرگان دینی را نوعی تعظیم شعائر دینی دانسته و معتقدند [[توسل به اموات]] در صورتی شرک است که همراه با قصد پرستش و اعتقاد به الوهبت آنان باشد. همچنین با استناد به آیات قرآن، شفاعت بزرگان دینی را به اذن خداوند ممکن می‌دانند. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
شرک به معنای شریک قائل شدن برای خداوند در اموری که مختص به اوست. مانند [[واجب الوجود|وجوب وجود]]، الوهیت، پرستش و تدبیر شئون آفریدگان.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ش، ج۱، ص۲۲۳-۲۲۷.</ref> | شرک به معنای شریک قائل شدن برای خداوند در اموری که مختص به اوست. مانند [[واجب الوجود|وجوب وجود]]، الوهیت، پرستش و تدبیر شئون آفریدگان.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۵ش، ج۱، ص۲۲۳-۲۲۷.</ref> | ||