عبدالله بن عمیر کلبی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←روز عاشورا
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←روز عاشورا) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
{{ب|إني زعيم لك أم وهب|بالطعن فيهم مقدما و الضرب}} | {{ب|إني زعيم لك أم وهب|بالطعن فيهم مقدما و الضرب}} | ||
{{م|ضرب غلام مؤمن بالرّب}}{{پایان شعر}} | {{م|ضرب غلام مؤمن بالرّب}}{{پایان شعر}} | ||
{{وسط چین}}اگر مرا نمی‌شناسید، من پسر کلب و از دودمان علیم هستم و این افتخار مرا بس است.{{سخ}}من دلیرمردی پرتوانم و هنگام مصیبت خوار و زبون نیستم.{{سخ}}ای امّ‌وهب! من برای تو عهده‌دار می‌شوم که با نیزه و شمشیر با آنان بجنگم؛{{سخ}}ضربه زدن بنده‌ای که به پروردگار ایمان دارد.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۰؛ نهایة الارب، نویری، ج۲۰، ص۴۴۷</ref>{{پایان}} | |||
در این هنگام همسرش ام‌وهب عمودی برداشت و به سوی او رفت. عبدالله می‌خواست او را به سوی خیمه برگرداند ولی او لباس شوهرش را گرفته بود و می‌گفت: تو را رها نمی‌کنم تا همراه تو به شهادت برسم. در این هنگام امام حسین (ع) او را صدا زد و فرمود: | در این هنگام همسرش ام‌وهب عمودی برداشت و به سوی او رفت. عبدالله می‌خواست او را به سوی خیمه برگرداند ولی او لباس شوهرش را گرفته بود و می‌گفت: تو را رها نمی‌کنم تا همراه تو به شهادت برسم. در این هنگام امام حسین (ع) او را صدا زد و فرمود: | ||
::::خدا از جانب اهل بیت به شما جزای خیر دهد. برگرد و نزد زنان بنشین (خدا تو را رحمت کند) که جنگیدن بر زنان واجب نیست. | ::::خدا از جانب اهل بیت به شما جزای خیر دهد. برگرد و نزد زنان بنشین (خدا تو را رحمت کند) که جنگیدن بر زنان واجب نیست. | ||
پس او نزد زنان بازگشت.<ref>تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۲۹-۴۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۳۲-۲۳۳.</ref> | پس او نزد زنان بازگشت.<ref>تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۲۹-۴۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۳۲-۲۳۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ستون-شروع|2}} | {{ستون-شروع|2}} | ||