قرمطیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرمطیان''' یا '''قرامطه''' یکی از شاخه‌های فرقه‌ مذهبی [[اسماعیلیه]] است. پیروان این فرقه به مهدویت محمد بن اسماعیل بن [[جعفر صادق]] (ع) اعتقاد داشتند و از پذیرش ادعای امامت [[فاطمیان|خلفای فاطمی]] سرباز زدند. موسس این فرقه در آغاز یکی از داعیان دعوت اسماعیلی بود که فعالیت تبلیغی خود را در [[عراق]] به [[سال ۲۶۱ هجری]] آشکار کرد و مبلغانی به سرزمین‌های مختلف فرستاد. با ظهور خلافت فاطمی، بیشتر اسماعیلیان امامت آنان را پذیرفتند و از قرمطیان جدا شدند، با این حال قرمطیان تا مدت‌ها به حیات خود ادامه دادند و در [[بحرین]] دولت مقتدری تاسیس کردند که حدود دو قرن بر پا بود و همواره تهدیدی برای [[خلافت بنی عباس|خلافت عباسی]] به شمار می‌رفت.

ابو سعید جنابی را حمدان به منطقه بحرین فرستاد و ابو سعید با جلب نظر برخی از قبایل منطقه مانند بخشی از قبیله ربیعه، دولتی را در آنجا تشکیل داد و در ۲۸۷ ق توانست نیروهای خلیفه، که برای سرکوب آنان به این منطقه آمده بودند را شکست دهد. در سال ۲۹۰ هجری چند شهر مهم و پایتخت بحرین به دست قرامطه افتاد. دولت قرامطه در بحرین حدود دو قرن دوام آورد. دامنه نفوذ آنان در برخی اوقات، از یک سو تا مکه و مدینه و از سوی دیگر تا شهرهای جنوبی عراق مانند بصره گسترش داد.<ref>دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ۱۴۱</ref>