جون بن حوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جَون بن حُوَی'''(درگذشته [[سال ۶۱ هجری قمری|۶۱ق]]) از [[شهدای کربلا]]. او غلام سیاه‌پوست [[ابوذر غفاری]] بود. امام حسین [[روز عاشورا]] [[امام حسین(ع)]] جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۰۵.</ref>

او از کسانی است که پس از [[شهادت|شهادتش]]، امام حسین(ع) بر بالینش او آمد و برایش [[دعا]] کرد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۰۵؛ قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۲۶۳.</ref>

==معرفی==

جَون از شهدای واقعه کربلا است. او فردی سیاه‌پوست اهل نوبه (منطقه‌ای در [[آفریقا]]) و غلام [[فضل بن عباس بن عبدالمطلب]] بود که [[امام علی(ع)]] او را خرید و به [[ابوذر]] بخشید. او تا زمان وفات ابوذر ([[سال ۳۲ قمری]]) در [[ربذه]] همراه او بود و سپس به نزد امام علی برگشت و در کنار [[اهل بیت]] ماند. گویا او در تعمیر و آماده سازی اسلحه مهارت داشته و در نقلی از [[امام سجاد(ع)]] آمده است: شب [[روز عاشورا|عاشورا]] جون در چادر [[امام حسین(ع)]] بود و شمشیر او را آماده می‌کرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۳؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۰</ref>

==شهادت==

[[روز عاشورا]] امام حسین(ع) جون را از رفتن به میدان بازداشت ولی او خطاب به امام گفت: به خدا سوگند هرگز از شما جدا نمی‌شوم تا خون من با خون شما درآمیزد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۰۵.</ref>

جون پس از [[عمرو بن قرظه]]<ref>الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۶۳</ref> و بنا بر نقلی دیگر پس از اقامه [[نماز جماعت]]،<ref>دایره المعارف تشیع، ص۵۲۱</ref> از امام حسین اجازه گرفت و به میدان رفت و پس از کشتن ۲۵ نفر<ref>مناقب شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۳</ref> به [[شهادت]] رسید.

|شکل بندی خط اول=جزخوانی جون در روز عاشورا

|من با دست و زبان از آنان حمایت می‌کنم

| و با این کار، بهشت را در روز ورود به محشر امید دارم.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۹۶.</ref>}}

نقل شده که امام حسین بر بالینش آمد و برایش دعا کرد:

::::<big> «اَللّهُمَّ بَیِّض وَجهَهُ وَ طَیِّب ریحَهُ وَ احشُرهُ مَعَ الأبرارِ وَ عَرِّف بَینَهُ و بَینَ مُحمدٍ و آلِ مُحمدٍ»</big><ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۶۰۵؛ قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۲۶۳.</ref>{{سخ}}

 

پیکر او همراه دیگر شهدا پایین پای امام حسین(ع) به خاک سپرده شد.{{مدرک}} علامه مجلسی روایتی را نقل کرده که بدن وی پس از ده روز از دفن شهدای کربلا پیدا شده و بوی عطر از آن به مشام می‌رسید.<ref> مجلسی، بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۳.</ref> نام او در [[زیارت الشهدا]] آمده است: «اَلسَّلَامُ عَلَی جَوْنٍ مَوْلَی أَبِی‌ذَرٍّ الْغِفَارِی»