آمیزش: تفاوت میان نسخه‌ها

در فقه از آمیزش با نام‌هایی چون جماع، مواقعه، وطی، دخول یاد می‌شود که به معنای نزدیکی‌کردن جنسی انسانی با انسان دیگر یا با حیوان است.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.</ref> در بسیاری از بخش‌های فقه همچون [[طهارت]]، [[روزه]]، [[اعتکاف]]، [[حج]]، [[ازدواج]]، [[طلاق]]، [[ظهار|ظِهار]]، [[ایلاء]] و [[حدود]] احکام آمیزش مطرح می‌شود.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.</ref>

آمیزش از نظر فقهی به سه قسم آمیزش حلال، آمیزش شبهه‌دار و آمیزش حرام تقسیم می‌‌شود که احکام متفاوتی دارند.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.</ref>

آمیزشی که پس از فراهم‌شدن اسباب شرعی آن، صورت می‌گیرد، آمیزش حلال است. اسباب شرعی آمیزش حلال عبارت‌است از: ازدواج دائم، ازواج موقت، مِلکیّت (صاحب کنیزبودن) و تحلیل (حلال‌کردن استفاده جنسی از کنیز خود برای دیگری).<ref>مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.</ref>