کاربر ناشناس
ذا النون: تفاوت میان نسخه‌ها
افزودن مطلب درباره علت گرفتار شدن حضرت یونس
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>M.r.seifi (افزودن مطلب درباره علت گرفتار شدن حضرت یونس) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ذا النون''' تعبیری قرآنی<ref>سوره انبیاء، آیه۸۷.</ref> که [[تفسیر قرآن|مفسران]] [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۶؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۷۹.</ref> آن را لقب [[یونس (پیامبر)|حضرت یونس(ع)]] دانسته‌اند. این تعبیر یک‌بار در [[قرآن]] استفاده شده است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۱۳۳.</ref> مفسران «نون» را به معنای ماهی،<ref name=":0">طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۶.</ref> نهنگ یا وال دانسته<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۸۵.</ref> از این‌رو «ذا النون» به صاحب ماهی یا همدم ماهی معنا شده است.<ref>دهخدا، «ذوالنون»، لغت‌نامه دهخدا.</ref> | '''ذا النون''' تعبیری قرآنی<ref>سوره انبیاء، آیه۸۷.</ref> که [[تفسیر قرآن|مفسران]] [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۶؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۳.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۷۹.</ref> آن را لقب [[یونس (پیامبر)|حضرت یونس(ع)]] دانسته‌اند. این تعبیر یک‌بار در [[قرآن]] استفاده شده است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۷، ص۱۳۳.</ref> مفسران «نون» را به معنای ماهی،<ref name=":0">طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۶.</ref> نهنگ یا وال دانسته<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۸۵.</ref> از این‌رو «ذا النون» به صاحب ماهی یا همدم ماهی معنا شده است.<ref>دهخدا، «ذوالنون»، لغت‌نامه دهخدا.</ref> | ||
[[فخر رازی]] معتقد است مفسران اتفاق‌نظر دارند که تعبیر «ذا النون» تنها در مورد حضرت یونس است.<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۷۸.</ref> حضرت یونس(ع) پس از ایمان نیاوردن قومش از خداوند درخواست [[عذاب]] آنان را کرد و از میانشان رفت. اما قوم او پیش از عذاب [[توبه]] کرده و عذاب از آنان رفع شد. خداوند حضرت یونس را به مدت چهل روز<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۳۷۱.</ref> در شکم یک ماهی بزرگ قرار داد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۴.</ref> مفسران علت تعبیر «ذا النون» برای حضرت یونس را چنین دانسته‌اند که او در شکم ماهی بود و این‌گونه امتحان شد.<ref>معین، «ذوالنون»، فرهنگ فارسی معین.</ref> | [[فخر رازی]] معتقد است مفسران اتفاق‌نظر دارند که تعبیر «ذا النون» تنها در مورد حضرت یونس است.<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۷۸.</ref> حضرت یونس(ع) پس از ایمان نیاوردن قومش از خداوند درخواست [[عذاب]] آنان را کرد و از میانشان رفت. اما قوم او پیش از عذاب [[توبه]] کرده و عذاب از آنان رفع شد. به نظر [[علامه طباطبایی]] از آنجا که قوم یونس، [[توبه]] کردند و ایمان آوردند؛ امّا یونس نسبت به ایشان صبر و تحمل نکرد و فقط عذابشان را از خدا خواست، خداوند هم بر او سخت گرفت و ماهی او را بلعید.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref> خداوند حضرت یونس را به مدت چهل روز<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۳۷۱.</ref> در شکم یک ماهی بزرگ قرار داد.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۴.</ref> مفسران علت تعبیر «ذا النون» برای حضرت یونس را چنین دانسته‌اند که او در شکم ماهی بود و این‌گونه امتحان شد.<ref>معین، «ذوالنون»، فرهنگ فارسی معین.</ref> | ||
تعبیر ذا النون پس از آنکه در قرآن برای حضرت یونس استفاده شد، توسط دیگران نیز به عنوان اسم مورد استفاده قرار گرفت. از مشهورترین این افراد؛ ذو النون مِصری است.<ref name=":1">ابن‌اثیر، المرصع، ۱۴۱۲ق، ص۲۹۸.</ref> | تعبیر ذا النون پس از آنکه در قرآن برای حضرت یونس استفاده شد، توسط دیگران نیز به عنوان اسم مورد استفاده قرار گرفت. از مشهورترین این افراد؛ ذو النون مِصری است.<ref name=":1">ابن‌اثیر، المرصع، ۱۴۱۲ق، ص۲۹۸.</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، کلمه «ذوالنون». | * دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، کلمه «ذوالنون». | ||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: احمد قصیرعاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا. | * شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: احمد قصیرعاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا. | ||
* طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.. | * طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة‌الأعلمي للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۲ق. | |||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمد جواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمد جواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
* فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق. | * فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق. | ||