پرش به محتوا

آیه ملک: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ آوریل ۲۰۲۲
جز
جز (ویکی سازی)
خط ۴۰: خط ۴۰:


==خدا مالک ملک‌ها است==
==خدا مالک ملک‌ها است==
علامه طباطبایی می‌گوید غرض سوره آل عمران از آغاز سوره، این است که بفهماند خداوند خالق عالم است و تدبیر عالم به دست او است و آن‌چه در این دو آیه مورد اشاره قرار گرفته، هماهنگ با همین غرض سوره است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref> وی در توضیح خلاصه آن‌چه آیه به آن دلالت دارد می‌گوید خدای سبحان، هم پادشاه عالم است و هم مالک آن، و هر آن‌چه تصور شود مالک آن خدا است و تمام عالم از او است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۹ـ۱۳۰.</ref>  
علامه طباطبایی می‌گوید غرض سوره آل عمران از آغاز سوره، این است که بفهماند خداوند خالق عالم است و تدبیر عالم به دست او است و آن‌چه در این دو آیه مورد اشاره قرار گرفته، هماهنگ با همین غرض سوره است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۸.</ref> وی در توضیح خلاصه آن‌چه آیه به آن دلالت دارد می‌گوید خدای سبحان، هم پادشاه بدون قید و شرط عالم است زیرا او مالک مطلقِ تمام موجودت  است و تمام تصرفات و اختیارات موجودات را نیز مالک است و هیمن معنای ملیک بودن و پادشاهی مطلق اوست  و هم مالک مطلق و بدون قید و شرط تمام عالم است زیرا او خالق و آفریدگارتمام هستی ویگانه معبود شایسته پرستش است و به همین جهت ربوببیت و قیومیت و تدبیر و سرپرستی اش  مطلق و بی نهایت است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۲۹ـ۱۳۰.</ref>  


اما در تفسیر عبارت مالک الملک، دیدگاه‌های دیگری نیز وجود دارد که [[شیخ طوسی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] به آن‌ها اشاره کرده‌اند. برخی آن را مالک بندگان و آن‌چه دارا هستند، معنی کرده و برخی هم مالک امر دنیا و [[آخرت]]، گروهی نیز آن را مالک [[نبوت]] تفسیر می‌کنند.<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۲۹، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۲۷.</ref>
اما در تفسیر عبارت مالک الملک، دیدگاه‌های دیگری نیز وجود دارد که [[شیخ طوسی]] و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] به آن‌ها اشاره کرده‌اند. برخی آن را مالک بندگان و آن‌چه دارا هستند، معنی کرده و برخی هم مالک امر دنیا و [[آخرت]]، گروهی نیز آن را مالک [[نبوت]] تفسیر می‌کنند.<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۲۹، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۲۷.</ref>
۱۸٬۴۱۳

ویرایش