امام جمعه: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== نماز جمعه== | == نماز جمعه== | ||
[[پرونده:نخستین نماز جمعه.jpg|بندانگشتی|300px|اقامه نخستین [[نماز جمعه]] تهران پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب ۱۳۵۷ش]] به امامت [[سید محمود طالقانی]] در [[۵ مرداد]] ۱۳۵۸ش]] | [[پرونده:نخستین نماز جمعه.jpg|بندانگشتی|300px|اقامه نخستین [[نماز جمعه]] تهران پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب ۱۳۵۷ش]] در دانشگاه تهران به امامت [[سید محمود طالقانی]] در [[۵ مرداد]] ۱۳۵۸ش]] | ||
{{اصلی|نماز جمعه}} | {{اصلی|نماز جمعه}} | ||
امام جمعه به کسی گفته میشود که نماز جمعه را امامت میکند.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه امام جماعت.</ref> نماز جمعه نمازی دورکعتی است که در ظهر روز جمعه به جای نماز ظهر و به [[نماز جماعت|جماعت]] میخوانند. [[فتوا|بهفتوای]] فقیهان شیعه، اقامه این نماز با حضور یا اجازه امامِ معصوم یا نایب او [[واجب]] است.<ref> نگاه کنید به شهید اول، الذکریٰ الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۰۴؛ محقق کرکی، جامعالمقاصد، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۷۹؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۱۵۱-۱۹۳.</ref> فقیهان درباره حکم اقامه نماز جمعه در زمان [[غیبت امام زمان(عج)]] اختلافنظر دارند. بهگفته [[شهید اول]]، از نظر بیشتر آنان اقامه نماز جمعه در عصر غیبت جایز است. با این حال، [[سلار دیلمی|سَلّار دیلمی]]، [[سید مرتضی]] و [[ابن ادریس حلی|ابنادریس حلی]] از فقهای شیعه در قرن پنجم و ششم قمری، اقامه آن در زمان غیبت را جایز ندانستهاند.<ref> شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ۱۰۴-۱۰۶.</ref> | امام جمعه به کسی گفته میشود که نماز جمعه را امامت میکند.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه امام جماعت.</ref> نماز جمعه نمازی دورکعتی است که در ظهر روز جمعه به جای نماز ظهر و به [[نماز جماعت|جماعت]] میخوانند. [[فتوا|بهفتوای]] فقیهان شیعه، اقامه این نماز با حضور یا اجازه امامِ معصوم یا نایب او [[واجب]] است.<ref> نگاه کنید به شهید اول، الذکریٰ الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۰۴؛ محقق کرکی، جامعالمقاصد، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۷۹؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۱، ص۱۵۱-۱۹۳.</ref> فقیهان درباره حکم اقامه نماز جمعه در زمان [[غیبت امام زمان(عج)]] اختلافنظر دارند. بهگفته [[شهید اول]]، از نظر بیشتر آنان اقامه نماز جمعه در عصر غیبت جایز است. با این حال، [[سلار دیلمی|سَلّار دیلمی]]، [[سید مرتضی]] و [[ابن ادریس حلی|ابنادریس حلی]] از فقهای شیعه در قرن پنجم و ششم قمری، اقامه آن در زمان غیبت را جایز ندانستهاند.<ref> شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ۱۰۴-۱۰۶.</ref> |