عثمان بن عفان: تفاوت میان نسخه‌ها

با بالا گرفتن تشنج در [[حجاز]] و تن ندادن عثمان به خواسته‌های مردم، که مهم‌ترینش استعفای خود عثمان بود، معترضان اهل مدینه همراه جمعیت بسیاری از [[کوفه]] و [[مصر]] تصمیم گرفتند اقدامات خود را علیه او شدت بخشند.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست، ص ۶۱.</ref> سرانجام، [[مالک اشتر نخعی]] با هزار مرد از کوفه و ابن ابی حذیفه با چهارصد مرد مصری به در خانه عثمان رفتند و خانه عثمان را شب و روز در محاصره خود قرار دادند. در این میان [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] هر دو گروه را علیه عثمان تحریک می‌کرد. او به آنان گفت: عثمان از اینکه او را در محاصره گرفته‌اید، ترس و بیمی ندارد؛ زیرا [[امام علی علیه السلام|علی]] آب و غذا برایش می‌رساند. از اینکه آب به عثمان برسد جلوگیری کنید.<ref>نک: دینوری، دینوری، امامت و سیاست، ص ۶۱.</ref> پیش از این، [[امام علی علیه السلام|علی(ع)]] به عثمان اطلاع داد که برای مدتی از مدینه خواهد رفت و عثمان موافقت کرد.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست، ص۵۷ و ۵۸.</ref> هرچند [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] [[حسنین|دو فرزندش]] را به صورت مسلح به نگهبانی از خانه عثمان برای حفاظت از عثمان گمارد، با بیرون رفتن او، اوضاع بر عثمان تنگ‌تر شد.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست، ص۵۷ و ۵۸و ۶۴.</ref> عثمان و کسانی که با او در خانه بودند، حتی برای آب و خوراک خود با مضیقه رو‌به‌رو شدند. عثمان نامه‌هایی به مکه و شام نوشت و از مسلمانان این دو شهر درخواست کمک کرد و در نامه نوشت که من [[توبه]] کرده‌ام؛ ولی این جماعت توبه مرا نمی‌پذیرند و جز به کناره‌گیری‌ام رضایت نمی‌دهند؛ ترسم که به زودی اندوخته خوراکی خانه‌ام تمام شود.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست، ص ۵۸ و ۵۹.</ref> از واقدی نقل کرده‌اند که محاصره عثمان چهل و نه روز طول کشیده است.<ref>نک: ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۴۴.</ref>